Kajetan Onufry Sierakowski, należący do rodu herbowego Ogończyk, urodził się 6 sierpnia 1753 roku w Krakowie, a swoje życie zakończył 16 listopada 1841 roku w Warszawie.
Był on postacią znaczącą, pełniącą funkcję hrabiego oraz ostatniego kasztelana słońskiego. Jego życie i działalność wpisują się w burzliwe wydarzenia epoki, w której przyszło mu żyć.
Rodzina
Kajetan Onufry Sierakowski przyszedł na świat jako potomek Romana, który zmarł w 1783 roku, pełniącego funkcję rotmistrza w rocie pancernej królewskiej, oraz Teresy Sierakowskiej, herbu Dołęga, będącej córką Józefa, strażnika wielkiego koronnego.
W swoim życiu osobistym związał się dwukrotnie z kobietą. Jego pierwszą żoną była Helena Maria Dzieduszycka (1758-1848), córka Tadeusza, cześnika wielkiego koronnego. Ich związek zaowocował małżeństwem, które miało miejsce około 1770 roku.
Później Kajetan ożenił się po raz drugi. Jego drugą żoną została Anna Teodora Sierakowska (1765-1792), będąca córką Teodora, kasztelana słońskiego. Ceremonia ich ślubu odbyła się 1 stycznia 1780 roku w Nowym Targu.
Z tego drugiego विवाह Kajetan i Anna doczekali się dwóch synów: Adama oraz Antoniego Jana Franciszka, który żył w latach 1783-1842.
Pełnione urzędy i godności
Kajetan Onufry Sierakowski, postać o licznych zasługach, sprawował przez lata szereg istotnych urzędów i godności. Był szambelanem królewskim, a jego kariera publiczna rozpoczęła się na dobre od 1779 roku, kiedy to objął stanowisko starosty grodowego bobrownickiego.
W okresie od 1787 do 1795 roku piastował urząd ostatniego kasztelana słońskiego. W 1824 roku został kasztelanem Królestwa Polskiego, a także czynnie uczestniczył w pracach Sejmu w kadencji 1830/1831. Jako dziedzic Wilczkowic, jego wpływy w regionie były znaczące.
W 1828 roku Sierakowski zasiadał w Sądzie Sejmowym, który miał na celu osądzenie osób oskarżonych o zdradę stanu. W dniu 25 stycznia 1831 roku, jako senator, podpisał akt detronizacji Mikołaja I Romanowa.
Z tytułu swego pochodzenia, po ojcu, był hrabią galicyjskim od 1775 roku, a od 1776 roku również hrabią pruskim. Jego status został zatwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820 roku.
W ciągu swojej kariery, Sierakowski został odznaczony prestiżowym Orderem Orła Białego 8 lutego 1792 oraz Orderem św. Stanisława w 1793 roku.
Przypisy
- a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908 r., s. 842.
- Dyarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907 r., s. 244.
- Tadeusz Bieczyński, Sąd sejmowy 1827-1829 na przestępców stanu. Urzędowe akta, Poznań 1873 r., s. IX, 50.
- Kuryer Litewski, nr 130, 29.10.1820 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Elżbieta Jagiellonka (1465–1466) | Zofia z Potockich Zamoyska | Fryderyk Jagiellończyk | Elżbieta Bonifacja | Ludwik Bystrzonowski | Jan I Olbracht | Ignacy Dembiński | Aleksander Ignacy Lubomirski | August Potocki (1847–1905) | Karol Stanisław Radziwiłł (1669–1719) | Anna Branicka | Jadwiga z Sanguszków Sapieżyna | Stanisław Adam Badeni | Jerzy Ignacy Lubomirski | Adam Branicki | Józef Lanckoroński | Stanisław Bonifacy Wierzbowski | Jan II Kazimierz Waza | Henryk Wodzicki | Zygmunt II AugustOceń: Kajetan Onufry Sierakowski