Aleksander Ignacy Lubomirski, noszący herb Szreniawa bez Krzyża, był człowiekiem, którego życiorys zasługuje na szczególne uznanie. Urodził się 11 sierpnia 1802 roku w Krakowie, a swoje życie zakończył 12 czerwca 1893 roku w Paryżu. Jako książę, odegrał istotną rolę zarówno jako finansista, jak i filantrop.
Jego działalność w obszarze finansów oraz działalność charytatywna na rzecz społeczności zasługują na uwagę i mogą być inspiracją dla wielu.
Życiorys
Aleksander Ignacy Lubomirski był osobą wyjątkową, najmłodszym potomkiem generała Franciszka Ksawerego Lubomirskiego oraz jego trzeciej żony, Marii Naryszkin. Jako wnuk Stanisława Lubomirskiego, wojewody kijowskiego i bracławskiego, miał niezwykłe korzenie, które wpłynęły na jego dalsze życie.
W 1823 roku zawarł związek małżeński z Julią Radziwiłłówną, wnuczką Stanisława Radziwiłła, podkomorzego litewskiego. Dzięki swoim umiejętnościom inwestycyjnym, osiągnął znaczny majątek, inwestując w akcje Kompanii Sueskiej.
Niestety, Aleksander Lubomirski zmarł bez potomstwa. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu, gdzie spoczywają również inne znane osobistości.
Fundacje Księcia Lubomirskiego
Fundacja księcia Aleksandra Lubomirskiego to niezwykle ważna inicjatywa, która miała na celu wsparcie potrzebujących. W 1885 roku książę Lubomirski zdecydował się na przekazanie sumy 2 milionów franków władzom autonomicznej Galicji, przeznaczając je na działania związane z charytatywnymi celami. Dzięki tej darowiźnie udało się ufundować zakład wychowawczy dla chłopców, który obecnie zajmuje miejsce w Gmachu Głównym Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.
W następnym roku, 1889, książę Lubomirski wykazał się ponownie wielką hojnością, ofiarowując znaczny fundusz na cele dobroczynne, który został przekazany kardynałowi Albinowi Dunajewskiemu. Z tych funduszy zakupiono kilkanaście hektarów pola w malowniczej wsi Łagiewniki, położonej w pobliżu Krakowa. Na tych terenach powstał zakład przeznaczony dla dziewcząt, które były w trudnej sytuacji moralnej. Oprócz głównego budynku, wzniesiono również kaplicę oraz klasztor dla Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Cała posesja została otoczona murowanym parkanem i nadano jej nazwę Józefów, uczczając w ten sposób św. Józefa, który według sióstr miał pomóc w realizacji tej szlachetnej fundacji i prowadzeniu ich dzieła apostolskiego.
Przypisy
- Aleksander Ignacy ks. Lubomirski z Lubomierza h. Drużyna - Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
August Potocki (1847–1905) | Karol Stanisław Radziwiłł (1669–1719) | Zofia Jagiellonka (1464–1512) | Adam Tarnowski (hrabia) | Jadwiga Jagiellonka (1457–1502) | Anna Jagiellonka (1515–1520) | Władysław II Jagiellończyk | Jakub Michałowski | Aleksander Józef Sułkowski | Władysław III Warneńczyk | Ignacy Dembiński | Jan I Olbracht | Ludwik Bystrzonowski | Elżbieta Bonifacja | Fryderyk Jagiellończyk | Zofia z Potockich Zamoyska | Elżbieta Jagiellonka (1465–1466) | Kajetan Onufry Sierakowski | Anna Branicka | Jadwiga z Sanguszków SapieżynaOceń: Aleksander Ignacy Lubomirski