Karol Stanisław Radziwiłł (1669–1719)

Szlachta i monarchia

Karol Stanisław Radziwiłł, znany herbem Trąby, urodził się 27 listopada 1669 roku w Krakowie, a zmarł 2 sierpnia 1719 roku w Białej Podlaskiej. Był to, wybitny polityk i dostojnik Rzeczypospolitej, który pełnił szereg istotnych funkcji w administracji.

W swojej karierze zajmował m.in. stanowisko kanclerza wielkiego litewskiego, które piastował od 1698 roku. Przedtem, od 1690 roku, służył jako podkanclerzy litewski, a jego początki w hierarchii państwowej sięgają roku 1686, kiedy to został koniuszym wielkim litewskim.

Warto również zwrócić uwagę na inne jego zaszczytne tytuły, w tym stolnika wielkiego litewskiego, którym był od 1685 roku. Dodatkowo, Radziwiłł sprawował funkcje ciwuna wileńskiego oraz starosty przemyskiego w latach 1687–1719. Był także starostą człuchowskim od 1689 do 1719 roku. Jako kawaler Orderu Orła Białego, Radziwiłł zyskał uznanie za swoje zasługi i wkład w rozwój Rzeczypospolitej.

Życiorys

Karol Stanisław Radziwiłł (1669–1719) był postacią bardzo ważną w historii Polski, będąc synem Michała Kazimierza, a także ojcem Michała Kazimierza Rybeńko oraz Hieronima Floriana. Posiadał talent do mediacji i był gorliwym stróżem praw, oddanym idei pojednania. W czasach wojny północnej stał po stronie Augusta II Mocnego, co świadczy o jego wpływowej roli w wydarzeniach politycznych tamtej epoki.

Radziwiłł był posłem sejmiku mielnickiego na sejm zwyczajny w 1688 roku oraz posłem sejmiku brzeskolitewskiego na sejm nadzwyczajny w latach 1688/1689. W 1690 roku reprezentował sejmik nowogródzki na sejm konwokacyjny. Po zakończeniu sejmiku konwokacyjnego w 1696 roku, dołączył do konfederacji generalnej, co miało miejsce 28 września tego samego roku.

W dniu 5 lipca 1697 roku, w Warszawie, podpisał obwieszczenie, które miało na celu wsparcie wolnej elekcji. Było to wezwanie dla szlachty do zjednoczenia się w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej. Radziwiłł został również członkiem konfederacji olkienickiej w 1700 roku.

W styczniu 1702 roku, aktywnie uczestniczył w procesie pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego, a dwa lata później stał się częścią konfederacji sandomierskiej w 1704 roku. Wydarzenia te miały duże znaczenie w kontekście polityki wewnętrznej Rzeczypospolitej i świadczą o jego zaangażowaniu w kluczowe momenty w historii kraju. Udzielał się także podczas Walnej Rady Warszawskiej w 1710 roku, co podkreśla jego rolę w kształtowaniu polityki Rzeczypospolitej w tamtym czasie.

Przypisy

  1. Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 87.
  2. Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 632.
  3. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.
  4. Arkadiusz Kamiński, Starostowie człuchowscy (1454-1772), s. 2.
  5. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
  6. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
  7. Józef Szujski, Dzieje Polski, t. IV, Lwów 1866, s. 174.
  8. Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
  9. Obwieszczenie do poparcia wolney elekcyey roku Pańskiego tysiącznego sześćsetnego dziewięćdziesiątego siodmego. [Inc.:] Actum in castro Ravensi sub interregno feria quinta post festum sanctae Margarethae [...] proxima anno Domini millesimo sexcentesimo nonagesimo septimo. [b.n.s]

Oceń: Karol Stanisław Radziwiłł (1669–1719)

★★★★★
Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:15