Fryderyk Jagiellończyk


Fryderyk Jagiellończyk, urodzony 27 kwietnia 1468 roku w Krakowie, to postać historyczna o wielu zaszczytnych tytułach. Jego życie zakończyło się 14 marca 1503 roku, również w Krakowie.

Był nie tylko królewiczem polskim, ale także książęciem litewskim, co podkreśla jego znaczenie w historii tych dwóch krajów. W ciągu swojego życia pełnił szereg ważnych funkcji, w tym rolę kardynała, a także arcybiskupa gnieźnieńskiego. Warto zaznaczyć, że Fryderyk był także prymasem Polski oraz biskupem krakowskim, co dowodzi jego wpływowej pozycji w kościele oraz polityce ówczesnej Rzeczypospolitej.

Życiorys

Fryderyk Jagiellończyk był szóstym synem oraz dziewiątym dzieckiem Kazimierza Jagiellończyka, który pełnił funkcję króla Polski oraz wielkiego księcia litewskiego, i jego małżonki, Elżbiety Rakuszanki.

Jego imię nadano mu na cześć cesarza Fryderyka III, a chrzestnym ojcem Fryderyka Jagiellończyka został Protazy, biskup ołomuniecki. 13 kwietnia 1488 roku, po śmierci biskupa Jana Rzeszowskiego, kapituła krakowska wybrała go na biskupa krakowskiego. W tym czasie przyjął cztery niższe święcenia duchowne; 2 maja 1488 roku wybór ten został potwierdzony przez papieża. Chociaż jego ojciec starał się o to, aby przekazać mu biskupstwo warmińskie, kapituła warmińska zdołała uprzedzić króla, wybierając w 1489 roku Łukasza Watzenrodego.

Fryderyk zaangażował się w działania na rzecz objęcia tronu polskiego przez swojego brata, Jana Olbrachta, które miały miejsce w 1492 roku. Po śmierci Zbigniewa Oleśnickiego został mianowany 2 października 1493 roku arcybiskupem gnieźnieńskim, co jednocześnie uczyniło go prymasem Polski. Od tego momentu pełnił funkcję w dwóch najistotniejszych biskupstwach w Polsce. Jego status w Kościele polskim został jeszcze bardziej wzmocniony dzięki nominacji na kardynała; papież Aleksander VI dokonał tej nominacji 20 września 1493 roku, przyznając mu tytuł kardynała prezbiterem kościoła tytularnego Sanctae Luciae in septem soliis (lub) viis. Po otrzymaniu sakry biskupiej, Fryderyk stał się arcybiskupem gnieźnieńskim.

Fryderyk był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku. 6 maja 1499 roku w Krakowie podpisał akt odnawiający unię polsko-litewską. 3 października 1501 roku, w ramach jego działalności, podpisał dekret elekcyjny Aleksandra Jagiellończyka na króla Polski. Był również sygnatariuszem unii piotrkowsko-mielnickiej z roku 1501.

W swoich działaniach kierował się dobrem dynastii Jagiellonów, ale nie zapominał także o sprawach kościelnych. Aktywnie rozwijał kult świętych w obu swoich diecezjach, dbał o życie liturgiczne oraz poziom życia duchowieństwa. Regularnie przeprowadzał synody diecezjalne oraz prowincjonalne.

Niestety, przyczyna jego przedwczesnej śmierci była tragiczna – stwierdzono u niego syfilis.

Wywód rodowodowy

W analizie genealogii Fryderyka Jagiellończyka kluczowe jest przyjrzenie się jego korzeniom oraz powiązaniom z innymi znaczącymi postaciami historycznymi. Wywód rodowodowy Fryderyka dostarcza informacji o jego przodkach oraz ich wpływie na dzieje Polski i Europy.

Władysław II
Jagiełło
urodzony około 1351
zmarł 1 VI 1434
_Zofia
Holszańska
urodzona około 1405
zmarła 21 IX 1461
_Albrecht II
Habsburg
urodzony 16 VIII 1397
zmarł 27 X 1439
_Elżbieta
Luksemburska
urodzona 1409
zmarła 1442
_____
___
_Kazimierz IV
Jagiellończyk
urodzony 30 XI 1427
zmarł 7 VI 1492
_Elżbieta
Rakuszanka
urodzona 1436
zmarła 30 VIII 1505
_
___
__
______________
__Fryderyk
Jagiellończyk

ur. 27 IV 1468
zm. 14 III 1503
__
__________
__________
  1. córka Zygmunta Luksemburskiego

Oceń: Fryderyk Jagiellończyk

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:22