Józef Grzegorz Popiołek

---

Życiorys

Józef Grzegorz Popiołek pochodził z rodzinnej gałęzi mieszczańskiej z Krakowa. Po ukończeniu studiów na Akademii Krakowskiej, uzyskał stopień bakałarza w 1719 roku, a następnie w 1721 roku tytuł mistrza nauk wyzwolonych. W 1721 roku, został powołany na nauczyciela dialektyki, a później także poetyki oraz matematyki w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu. Od 1725 roku pełnił dodatkowo rolę prefekta Seminarium Duchownego oraz profesora teologii moralnej.

W roku 1729 Popiołek powrócił do Krakowa, a 27 stycznia 1730 został włączony w poczet profesorów Kolegium Mniejszego. Już 23 maja 1738 roku przeszedł do Kolegium Większego, gdzie kontynuował swoją działalność naukową. W tym samym roku został prepozytem kościoła św. Wojciecha, jednak wkrótce zrezygnował z tej funkcji, aby uzyskać kanonię kościoła św. Anny. W 1740 roku objął stanowisko kantora w kolegiacie św. Floriana oraz proboszcza w Olkuszu.

Popiołek łączył swoje obowiązki profesorskie z działaniami mierniczego, a już w 1731 roku został wybrany na dziekana Wydziału Filozoficznego, który ponownie piastował w 1738 roku. Bił się o interesy Akademii na sejmach w latach: 1731, 1740, 1750 oraz 1756. W 1738 roku mianowano go profesorem królewskim, co umożliwiło mu podjęcie studiów na Wydziale Teologicznym, na który ostatecznie przeniósł się w 1743 roku, wcześniej uzyskując trzyletni urlop w celu wyjazdu do Włoch.

Nie jest do końca pewne, gdzie Popiołek kontynuował swoje studia teologiczne za granicą. Powrócił do kraju w 1745 roku, przynosząc ze sobą cenną kolekcję instrumentów astronomicznych, które zdobył w Rzymie, Wenecji oraz Bolonii. Na Wydziale Teologicznym prowadził wykłady z zakresu teologii moralnej i polemicznej, pozostając aż do końca swojego życia osobą aktywnie interesującą się matematyką. Wszedł w skład komisji, której celem było opracowanie programu katedry nauk matematycznych planowanej przez Andrzeja Stanisława Załuskiego.

11 lipca 1752 roku Popiołek uzyskał stopień doktora teologii. Zajmując różnorodne beneficja, kładł szczególny nacisk na utrzymanie w dobrym stanie budynków kościelnych. W Olkuszu odpowiedzialny był za budowę kaplicy w miejscu, gdzie mieszkał św. Jan Kanty, a także odbudował probostwo św. Floriana po tragicznym pożarze w 1755 roku, ofiarując także srebra dla kościoła św. Anny.

Na schyłku życia, dwukrotnie piastował urząd rektora, podkanclerzego, a także dziekana Wydziału Teologicznego Akademii Krakowskiej w latach 1757-1758. Cieszył się dużym autorytetem w środowiskach uniwersyteckich, często proszono go o rolę mediatora i powiernika testamentów. Ostatecznie został pochowany w kościele św. Floriana.

---

Oceń: Józef Grzegorz Popiołek

---