Czesław Józefczyk

---

Życiorys

Czesław Józefczyk przyszedł na świat 31 stycznia 1896 roku w Krakowie, pochodząc z rodziny Józefa (ur. 1860) oraz Marii z Ćwiklińskich Nałęcz (1877–1924). Przed wybuchem I wojny światowej uczęszczał do szkoły realnej, gdzie zdobywał pierwsze doświadczenia edukacyjne i życiowe.

Po rozpoczęciu wojny w 1914 roku, wstąpił do Legionów Polskich, zyskując zaszczyt służby w oddziale karabinów maszynowych oraz w 5 pułku piechoty, który był częścią I Brygady. Niezwykle istotny moment w jego biografii miał miejsce 4 lipca 1916 roku, kiedy to w bitwie pod Kostiuchnówką został wzięty do niewoli przez Rosjan, a następnie internowany w obozie Malatycze zlokalizowanym w guberni mohylewskiej.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Józefczyk przeniósł się do Lublina, gdzie dołączył do formującego się 1 Lubelskiego pułku piechoty. Wkrótce mianowano go podporucznikiem, a już po miesiącu znalazł się na froncie pod Rawą Ruską, gdzie jako dowódca karabinów maszynowych działał w grupie Leopolda Lis-Kuli. Podczas działań w Rawie Ruskiej został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów, z którym brał udział w walkach zarówno z Ukraińcami, jak i w późniejszej wojnie z bolszewikami. Jego odwaga i determinacja zostały docenione poprzez nadanie mu Orderu Virtuti Militari oraz awans na porucznika.

Po zakończeniu działań wojennych, Czesław Józefczyk pozostał w armii jako oficer zawodowy, zostając przeniesionym do 24 pułku piechoty z siedzibą w Łucku. 1 czerwca 1919 roku uzyskał awans na stopień kapitana piechoty. W latach 1923 i 1924 pełnił służbę jako oficer 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu. 31 października 1927 roku miał zaszczyt zostać przeniesionym z 24 pułku piechoty do Korpusu Ochrony Pogranicza. Kolejny awans na majora, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku oraz lokatą 135. w korpusie oficerów piechoty, nastąpił 18 lutego tego samego roku. Wkrótce potem, w 1928, objął funkcję kwatermistrza batalionu „Rokitno”. W marcu 1931 roku przeniesiono go z KOP do 9 pułku piechoty Legionów na stanowisko dowódcy III batalionu detaszowanego w Tomaszowie Lubelskim.

W sierpniu 1935 roku Józefczyk został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Włodzimierz Wołyński, gdzie objął stanowisko komendanta. 1 września 1938 roku, jego jednostka przekształciła się w Komendę Rejonu Uzupełnień Włodzimierz Wołyński, a on sam stał się komendantem rejonu uzupełnień. W 1939 roku nadal pełnił obowiązki na tym ważnym stanowisku.

Józefczyk zmarł 5 kwietnia 1963 roku w Londynie, pozostawiając po sobie trwały ślad w pamięci tych, którzy go znali.

Ordery i odznaczenia

Czesław Józefczyk, jako wyróżniający się żołnierz, otrzymał szereg zaszczytnych odznaczeń i medali za swoje wybitne osiągnięcia oraz wkład w odzyskanie i obronę niepodległości. Poniżej zamieszczono szczegółową listę tych odznaczeń:

• krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari nr 99 – 17 maja 1921,
• krzyż niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• krzyż walecznych,
• złoty krzyż zasługi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
• łotewski medal pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929.

---

Oceń: Czesław Józefczyk

---