Henryk Doskoczyński

---

Życiorys

Henryk Doskoczyński przyszedł na świat 20 lutego 1894 roku w Krakowie, w rodzinie, której przedstawicielem był Edwin, kelner. W 1913 roku, po zakończeniu nauki w I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, podjął studia na politechnice. Już w 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Na początku swojej kariery wojskowej, w stopniu sierżanta, zaciągnął się do Oddziału Telefonicznego, który należał do c. i k. Komendy Legionów Polskich.

W dniu 11 lipca 1915 roku Doskoczyński został przeniesiony do 4 pułku piechoty, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta Oddziału Telefonicznego. Wkrótce, bo już 1 kwietnia 1916 roku, został mianowany chorążym. W okresie lata 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, kontynuował swoje zasługi w Polskim Korpusie Posiłkowym, a we wrześniu tego samego roku awansowano go na dowódcę plutonu telefonicznego w Oddziale Uzupełnień Korpusu.

Dnia 7 lutego 1918 roku, powierzono mu tymczasowe dowództwo Kadry Telefonicznej w Dowództwie Uzupełnień Korpusu. Po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, na początku 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany podporucznikiem. Od 1919 roku służył w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” w Kielcach, a od 1 czerwca 1920 roku był referentem łączności w Wydziale IV Technicznym.

Włączył się w działania w trakcie wojny polsko-bolszewickiej i został awansowany na kapitana łączności, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku, a następnie uzyskał awans na majora łączności, z dniem 1 lipca 1923 roku. W latach 20. XX wieku pełnił funkcję oficera w 1 pułku łączności. Na 8 czerwca 1923 roku objął obowiązki dowódcy IX batalionu telegraficznego w Zegrzu, a w 1924 roku, jako major, dowodził IV batalionem w swoim macierzystym pułku.

W czerwcu 1926 roku został przeniesiony z 2 pułku łączności w Jarosławiu na stanowisko dowódcy 5 samodzielnego batalionu łączności w Krakowie, później znanego jako 5 batalion telegraficzny. Dnia 2 grudnia 1930 roku został mianowany podpułkownikiem, a jego awans otrzymał datę 1 stycznia 1931 roku. W 1933 roku został przeniesiony do kadry 4 batalionu telegraficznego w Brześciu na stanowisko komendanta. W 1939 roku pełnił funkcję komendanta garnizonu i placu w Gdyni.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku Doskoczyński pełnił rolę naczelnego dyrektora poczty polowej w Oddziale IV Sztabu Naczelnego Wodza. Dnia 18 września przekroczył granicę z Rumunią, gdzie został internowany. W 1941 roku został przekazany Niemcom i trafił do Oflagu VI E w Dorsten, a następnie do Oflagu VI B w Dössel. Po uwolnieniu w 1945 roku, przyjęto go do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie osiedlił się na emigracji w Wielkiej Brytanii, a w 1959 roku nadal był w stopniu podpułkownika.

Zmarł 23 czerwca 1967 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXV-6-58). Życie osobiste Doskoczyńskiego też było interesujące, był żonaty z Mieczysławą Sławińską (1888-1980), siostrą znanego rzeźbiarza i ceramika Tadeusza Sławińskiego. Przed zawarciem związku małżeńskiego zmienił swoje nazwisko z Doskoczil na Doskoczyński. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał z rodziną na Osiedlu Oficerskim w Krakowie, gdzie oddawał się swojej pasji – malarstwu, tworząc wiele akwarel i rysunków, które dokumentowały życie żołnierskie podczas służby w Legionach Polskich.

Ordery i odznaczenia

Henryk Doskoczyński otrzymał wiele cenionych odznaczeń, które świadczą o jego oddaniu dla Polski oraz zasługach w różnych dziedzinach.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – nadany trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany po raz pierwszy 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany po raz drugi 17 marca 1959,
• Srebrny Krzyż Zasługi – nadany 8 sierpnia 1925 „za zasługi położone na polu wyszkolenia armii”.

Te odznaczenia dowodzą nie tylko odwagi, ale także społecznego zaangażowania i profesjonalizmu, które charakteryzowały Henryka Doskoczyńskiego.

---

Oceń: Henryk Doskoczyński

---