Stanisław Olejnik (lotnik)

---

Życiorys

Stanisław Olejnik rozpoczął swoją przygodę z lotnictwem już w czasach nauki, kończąc cywilny kurs szybowcowy w Aleksandrowicach oraz uzyskując tytuł pilota sportowego. W roku 1938, jako ochotnik, wstąpił do lotnictwa wojskowego. Niestety, wyniki jego badań lekarskich nie pozwoliły na przydział do służby jako pilot, jednak pomimo tego zdobył kwalifikacje radiotelegrafisty. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił służbę w 1 Pułku Lotniczym, a 19 września został ewakuowany na Węgry.

Po internowaniu w Egerze, udało mu się uciec i wyruszyć z grupą lotników do Francji. Z Francji został następnie skierowany do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono mu numer służbowy RAF 781752. Po odbyciu kursu meteorologicznego, dołączył do 304 Dywizjonu Bombowego Ziemi Śląskiej. W trakcie kolejnych szkoleń zdobył uprawnienia synoptyka, jednak na własną prośbę przeszedł do personelu latającego. Tam odbył szereg lotów jako strzelec-radiotelegrafista oraz bombardier, biorąc udział w misjach patrolowych oraz zwalczania okrętów podwodnych.

Jego odwaga i umiejętności zostały docenione – za skuteczne odparcie ataku niemieckiego myśliwca Messerschmitt Bf 110, który miał miejsce 28 stycznia 1944 roku, Olejnik został odznaczony Krzyżem Walecznych. W maju tego samego roku, przeniesiony na własną prośbę, dołączył do 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia, która zajmowała się zrzutami na tereny okupowanej Europy.

Loty z Brindisi prowadziły go nad Albanią, Jugosławią, Grecją, Czechosłowacją oraz Polską. Niestety, w grudniu 1944 roku, podczas przymusowego lądowania, odniósł poważne rany. Do maja 1945 roku leczenie odbywał w Polskim Szpitalu Polowym we Włoszech. Po powrocie do Wielkiej Brytanii, ukończył roczny kurs synoptyka w Brytyjskiej Szkole Meteorologicznej w Londynie, który ostatecznie skończył w sierpniu 1946 roku. W październiku tego samego roku powrócił do ojczyzny.

Początkowo Stanisław Olejnik pracował jako synoptyk oraz kontroler ruchu lotniczego w oddziale PLL LOT w Krakowie. W latach 1949−1959 był oddelegowany do Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego (PIHM), gdzie skupił się na ochronie meteorologicznej lotnictwa. W dalszych latach zarządzał lądowiskiem w Nowym Targu, a do marca 1964 roku pełnił funkcję kontrolera ruchu na lotnisku w Czyżynach.

Od 1969 do 1973 roku był kierownikiem krakowskiego oddziału LOT-u, a w latach 1973−1976 kierował sprawami handlowo-przewozowymi w delegaturze linii w Mediolanie. Po tym czasie, aż do przejścia na emeryturę w 1989 roku, pełnił różnorodne funkcje w krakowskim oddziale. Zawsze pozostawał aktywnym członkiem Klubu Seniorów Lotnictwa.

Zmarł 12 stycznia 2005 roku, a jego pogrzeb odbył się z honorami wojskowymi na cmentarzu Rakowickim. W swoim życiu Stanisław Olejnik został odznaczony, między innymi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

---

Oceń: Stanisław Olejnik (lotnik)

---