Otton Bruno Urban

---

Życiorys

Otton Bruno Urban był synem Jana, który pracował jako portier w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz Janiny z domu Nippon. Po zakończeniu kadeckiej szkoły średniej w Kónigsdorfie, 18 sierpnia 1912 roku, uzyskał awans na stopień chorążego, co skierowało go do austriackiego 55 pułku piechoty. W okresie 1912–1913 uczestniczył w mobilizacji sił zbrojnych Austro-Węgier w związku z konfliktami na Bałkanach. 1 maja 1914 roku awansował na podporucznika, a 1 lipca 1915 roku na porucznika. Do 1918 roku służył w armii austro-węgierskiej, pełniąc różne funkcje, w tym dowódcy plutonu, instruktora w szkole podoficerskiej oraz dowódcy kompanii, z którą 10 sierpnia trafił na front przeciw Rosji. Z kolei, po odniesieniu poważnej kontuzji 28 sierpnia 1917 roku na froncie włoskim, przebywał w szpitalu w Wiedniu aż do 25 grudnia 1917 roku, po czym wrócił na swoje poprzednie stanowisko dowódcy kompanii zapasowej w Bielsku. Pozostał tam aż do 1 października 1918 roku.

Od listopada 1919 roku rozpoczął swoją służbę w Wojsku Polskim. W początkowym okresie napotkał na niełatwe wyzwania. W kwietniu 1920 roku komisja weryfikacyjna wyraziła wątpliwości dotyczące przynależności porucznika Urbana do korpusu oficerskiego. Dopiero po decyzji Oficerskiego Trybunału Orzekającego, kierowanego przez generała podporucznika Władysława Frankowskiego, ustalono narodowość Urbana, co wyjaśniło opóźnienia w przyjęciu go do Wojska Polskiego. Trybunał uznał 7 czerwca 1921 roku, że mimo wcześniejszego dobrowolnego przystąpienia do służby austro-niemieckiej, porucznik Urban wykazał się nienaganną służbą we frontowych działaniach, zostając ranny i odznaczony Krzyżem Walecznych, co umożliwiło mu uzyskanie statusu oficera w Wojsku Polskim.

Po rozpadzie armii austro-węgierskiej, Urban pracował w milicji ludowej republiki austro-niemieckiej, jednocześnie podejmując starania o przyjęcie do Wojska Polskiego. 20 listopada 1919 roku został przydzielony do batalionu zapasowego 10 pułku piechoty umiejscowionego w Łowiczu, jednak z uwagi na swoją nieznajomość języka polskiego i regulaminów, konieczne było jego późniejsze przeniesienie do oddziałów pułku na froncie 18 maja 1920 roku. Dzięki swojej odwadze na polu bitwy, zyskał reputację dzielnego i odpowiedzialnego oficera, przyciągając uwagę swoich przełożonych.

4 sierpnia 1920 roku, Urban odniósł ciężką ranę w walce pod Mordami, gdzie dowodził żołnierzami podczas przeciwnatarcia. Po długim okresie rekonwalescencji w Zakopanem i Krakowie, 14 listopada 1920 roku wrócił do kadry Batalionu Zapasowego w Łowiczu. Jako dowódca 6 kompanii od 28 października 1921 roku, został również 1 listopada członkiem Sądu Honorowego. Od 11 sierpnia 1922 roku, na stanowisku zastępcy dowódcy II baonu, a z dniem 12 lipca 1923 roku, kierował szkołą podoficerską przy Okręgu Korpusu. 24 lipca 1925 roku, Urban objął dowództwo III baonu detaszowanego w Skierniewicach, a 23 maja 1927 roku przesunięto go na rolę kwatermistrza pułku.

1 grudnia 1924 roku, Urban awansował na majora, osiągając 183. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym czasie zbierał pozytywne opinie jako poważny oficer o wybitnym charakterze, a także dbały o żołnierza. Dobre zdolności organizacyjne i wychowawcze, a także wysoka inteligencja były jego atutami, co potwierdziło kilka przychylnych ocen. 26 września 1927 roku ogłoszono jego przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza. Do lutego 1932 roku dowodził 22 batalionem KOP w Nowych Trokach, gdzie udało mu się znacząco podnieść poziom morale i wyszkolenia, która wzbudziła zaufanie wśród lokalnej ludności. Dwie opinie personalne wystawione przez dowódców brygady KOP i Korpusu także potwierdzają jego skuteczność w tej roli.

W marcu 1932 roku Urban został przeniesiony z KOP do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko kwatermistrza. Jego kariera rozwijała się dalej, a w sierpniu 1935 roku objął dowództwo batalionu, a w lutym 1936 roku awansował na stopień podpułkownika. Po powrocie do 10 pułku piechoty, w 1937 roku uczestniczył w kursie dowódców pułków w Rembertowie. W chwili mobilizacji w czerwcu 1939 roku, na mocy planów mobilizacyjnych, miał objąć stanowisko dowódcy 10 pp, jednakże z uwagi na pozostanie w pułku płk. Mariana Krudowskiego, przyjął jego podległość.

Wraz z pułkiem przeszedł przez wszystkie wydarzenia września 1939 roku. 19 września 1939 roku został wzięty do niewoli przez Niemców w pobliżu Witkowic nad dolną Bzurą, gdzie przebywał do października 1940 roku. Początkowo szczególnie trudne były dla niego warunki w Oflagu IV A Hohnstein, a następnie Oflagu IV C Colditz, gdzie trafił do szpitali w Königsmarta i Tangerhiitte. Po zwolnieniu wrócił do Krakowa i tam pracował jako urzędnik handlowy. W czasie okupacji niemieckiej nie utrzymywał kontaktów z organizacjami podziemia.

Zmobilizowany 22 października 1945 roku przez RKU Kraków-Miasto, Urban został przydzielony do kwatermistrzostwa. Komisja Rehabilitacyjna Departamentu Personalnego WP oceniła go jako osobę z nastawieniem prawicowym, ale stwierdziła, że nadaje się do armii. Ze względu na kontuzje i choroby, nie mógł znaleźć się w jednostkach bojowych, ale dzięki pozytywnym opiniom, uznano go za solidnego człowieka i przypisano do pracy kwaterunkowej.

W dniu 25 lutego 1922 roku, związał się małżeństwem z Eugenią Walczyk, z którą doczekał się dwojga dzieci: córki Danuty (ur. 1923) oraz syna Jerzego Eugeniusza (1924–2012). Zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w kwaterze XIB-19-14.

Ordery i odznaczenia

Otton Bruno Urban zdobył szereg odznaczeń oraz nagród, które odzwierciedlają jego odwagę i poświęcenie w czasie służby. Wśród przyznanych mu wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi (26 lutego 1932),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913,
• Krzyż Żelazny 2 klasy.

---

Oceń: Otton Bruno Urban

---