Stanisław Kwaśniewski

---

Życiorys

Stanisław Feliks Kwaśniewski przyszedł na świat 14 listopada 1886 roku w Krakowie, w rodzinie Józefa Romana, który był sekretarzem Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz Marii z domu Collet. Oprócz niego w rodzinie pojawiła się czwórka rodzeństwa: Jadwiga, Walenty, Władysław i Pelagia. Młody Stanisław rozpoczął swoją edukację w Krakowie, a po ukończeniu Szkoły Kadetów, dostał się do armii cesarskiej jako oficer piechoty.

W roku 1917, posiadając stopień kapitana, był przydzielony do Polskiej Siły Zbrojnej na własną prośbę, jednak jego przydział nie trwał długo. Został bowiem odwołany ze względu na wsparcie idei niepodległościowych oraz przeniesiony na front włoski.

W szeregi Wojska Polskiego wstąpił w listopadzie 1918 roku i przez okres do stycznia 1919 roku służył w Oddziale Personalnym Sztabu Generalnego. Następnie, w latach 1919–1920 pełnił funkcję szefa sztabu Grupy Operacyjnej pod dowództwem generała Kulińskiego, a w tym czasie został ranny. Po powrocie do służby, wzmocnił swoje doświadczenie w Sztabie Generalnym, gdzie objął stanowisko p.o. szefa Oddziału VII Naukowego oraz był zastępcą szefa Oddziału IV Sztabu.

W latach 1919–1921 uczestniczył w Kursie Wojennym Szkoły Sztabu Generalnego, a następnie do lipca 1923 roku sprawował obowiązki szefa Oddziału IV Sztabu Generalnego. Dnia 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 132. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Od 1 lipca 1923 roku pełnił rolę dowódcy piechoty dywizyjnej 29 Dywizji Piechoty, z siedzibą w Grodnie. Kolejno, 20 marca 1925 roku, został dowódcą piechoty dywizyjnej 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie. W okresie od stycznia do września 1926 roku był II zastępcą szefa Administracji Armii, a następnie od października 1926 roku do listopada 1928 roku dowodził 3 Dywizją Piechoty Legionów w Zamościu.

Na początku nowego roku kalendarzowego, 1 stycznia 1928 roku, Stanisław Kwaśniewski został awansowany przez Prezydenta RP, Ignacego Mościckiego, na generała brygady z starszeństwem również od 1 stycznia 1928 oraz 8. lokatą w korpusie generałów.

Od listopada 1928 roku do 1932 roku pełnił funkcję I zastępcy szefa Sztabu Głównego w Warszawie, a od 1 lutego 1932 roku został mianowany generałem do współpracy przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych. W latach 1936-1939 pełnił równocześnie obowiązki w Ligi Morskiej i Kolonialnej.

Stanisław Kwaśniewski, będąc osadnikiem wojskowym, osiedlił się w kolonii Juszkowszczyzna (Junkowszczyzna) w powiecie grodzieńskim w okresie II RP. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, został mianowany na inspektora Wojsk Etapowych w Sztabie Naczelnego Wodza. Po kampanii wrześniowej zdołał przedostać się do Francji.

W okresie od listopada 1939 roku do kwietnia 1940 roku przebywał w Ośrodku Oficerskim w Cerizay, a po ewakuacji do Anglii pozostał bez przydziału, w Stacji Zbornej Oficerów Rothsay, na wyspie Bute, w Szkocji (VII 1940 – I 1942). W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny. Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się na emigracji w Stanach Zjednoczonych, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Kwaśniewski został uhonorowany licznymi odznaczeniami wojskowymi i cywilnymi, które świadczą o jego zasługach oraz odwadze na polu bitwy.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, przyznany w 1922 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 11 listopada 1937 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenie to otrzymał 2 maja 1923 roku,
• Krzyż Walecznych – otrzymał go trzykrotnie; również po raz drugi i trzeci w 1922 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany dwukrotnie: po raz pierwszy 19 marca 1931 roku, oraz po raz drugi 13 maja 1933 roku,
• Medal Niepodległości, przyznany 23 grudnia 1933 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, nadana 12 maja 1936 roku,
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia,
• Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej, przyznany przez Francję,
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej, również z Francji,
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej, nadany w 1922 roku przez Francję,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony Rumunii, przyznany przez Rumunię,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu św. Sawy, nadany przez Jugosławię.

Te odznaczenia są nie tylko świadectwem jego odwagi, lecz także jego poświęcenia dla kraju i obywateli.

Bibliografia, linki

Bibliografia dotycząca Stanisława Kwaśniewskiego zawiera szereg istotnych pozycji, które przyczyniają się do lepszego poznania jego życia oraz działalności. Oto zestawienie najważniejszych źródeł:

• Piotr Stawecki, Kwaśniewski, Stanisław Feliks w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVI, Warszawa-Kraków-Wrocław-Gdańsk 1971, s. 343. wersja zdigitalizowana,
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31],
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922,
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1,
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991,
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6,
• Arkadiusz Kazański, Jan Piotr Koziatek, Wyd. Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-983-2, wersja zdigitalizowana.

---

Oceń: Stanisław Kwaśniewski

---