Filip Nereusz Meciszewski

---

Życiorys

Filip Nereusz Meciszewski rozpoczął swoją karierę edukacyjną na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej, a następnie w latach 1803–1807 kontynuował naukę w akademii inżynierów w Wiedniu. Po pomyślnym zakończeniu studiów wszedł w szeregi armii austriackiej, gdzie w 1808 roku awansował na podporucznika (Leutnant). Rok później zyskał stopień porucznika (Oberleutnant). W czasie służby w armii cesarskiej brał udział w wojnie polsko-austriackiej, w szczególności w bitwach o Sandomierz.

Po opuszczeniu wojsk austriackich, w 1810 roku, w stopniu kapitana artylerii, dołączył do wojska Księstwa Warszawskiego, przydzielając się do brygad inżynieryjnych. Tam angażował się w prace fortyfikacyjne, w tym w takich twierdzach jak Toruń, Modlin i Zamość. W Toruniu przez pewien czas pełnił funkcję komendanta. W 1813 roku odpierał ataki na Modlin, a po jego kapitulacji powrócił do Krakowa, gdzie 26 sierpnia 1814 roku został mianowany zastępcą profesora geometrii wykreślnej, mechaniki i matematyki stosowanej przy Uniwersytecie Jagiellońskim.

Jednakże po negatywnej decyzji Wydziału Oświecenia Narodowego, który odrzucił prośbę o awans na stanowisko profesora zwyczajnego, Meciszewski postanowił powrócić do służby wojskowej w Królestwie Polskim. Pełnił rolę wykładowcy w Zimowej Szkole Artylerii oraz w Korpusie kadetów w Kaliszu, a w 1821 roku zdobył stopień pułkownika. Jako wykładowca był znany z surowości oraz przestrzegania regulacji wprowadzonych przez Wielkiego Księcia Konstantego, co nie przysparzało mu sympatii wśród uczniów. W 1830 roku jego długoletnia służba została odznaczona Znakiem Honorowym.

Niestety, w czasie powstania listopadowego zginął, zostając zastrzelonym na Krakowskim Przedmieściu w pobliżu Pałacu Namiestnikowskiego przez spiskujących podchorążych. Po jego tragicznej śmierci, władze rosyjskie umieściły nazwisko pułkownika Meciszewskiego obok imion innych sześciu generałów, którzy zginęli tej nocy, na pomniku odsłoniętym w 1841 roku na Placu Saskim.

Meciszewski był odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Złotym Virtuti Militari, Orderem Świętego Stanisława II klasy (1829) oraz Orderem Świętej Anny II klasy z brylantami. Jego rodzinę tworzyła żona Józefa Łęska, córka Józefa Łęskiego, która po jego śmierci wyszła za mąż za G. Suskiego i zmarła w 1853 roku. Mieli razem dwóch synów oraz trzy córki: Feliksa, Karola, Paulinę, Honoratę oraz Eufemię. Feliks był właścicielem Ochodzy, a Honorata została żoną Macieja Wojewódzkiego.

Filip Nereusz Meciszewski był także autorem publikacji, w tym:

• „Fortyfikacja polowa” (Warszawa, 1825, z rycinami),
• „O wojnie tureckiej przez generała Valentini” (tłumaczenie z niemieckiego, Warszawa, 1829).

---

Oceń: Filip Nereusz Meciszewski

---