Ignacy Drewnowski (oficer)

---

Życiorys

Ignacy Drewnowski przyszedł na świat 9 stycznia 1897 roku w Krakowie, w rodzinie o imieniu jego ojca, Ignacego Drewnowskiego. Był on bratankiem Kazimierza, jak również Marii, która wzięła udział w obronie Lwowa w 1918 roku, a zmarła w 1979 roku we Lwowie, przeżywszy 86 lat.

W 1913 roku młody Drewnowski ukończył VI klasę w C. K. Gimnazjum we Lwowie. Rozpoczęcie I wojny światowej zmusiło go do zaciągnięcia się do Legionów Polskich, gdzie, począwszy od 9 marca 1915 roku, odegrał aktywną rolę wojskową. Później związał się z Polskim Korpusem Posiłkowym, a jego wysiłki zostały docenione, gdy awansował na stopień sierżanta. Po bitwie pod Rarańczą, w połowie 1918 roku, znalazł się w obozie internowania w Szaldobos.

W 1918 roku zdobył stopień podchorążego, a w listopadzie tego samego roku brał udział w obronie Lwowa w kontekście wojny polsko-ukraińskiej. Jednocześnie kontynuował edukację w IV Gimnazjum we Lwowie jako kandydat wojskowy, a w grudniu 1918 roku, podczas nadzwyczajnego terminu, zdał maturę, uzyskując status kandydata matur wojennym. 3 stycznia 1919 roku wstąpił do służby łączności, a jako sierżant byłych Legionów Polskich otrzymał awans na podporucznika.

Po zakończeniu wojny, 1 czerwca 1921 roku, pełnił już obowiązki kapitana w Szefostwie Łączności Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa, gdzie jego macierzystym oddziałem był 1 Baon Zapasowy Telegraficzny. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany na stopień kapitana, z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, co ulokowało go na 67. pozycji w korpusie oficerów łączności. W tym czasie nadano mu tytuł adiutanta sztabowego.

W latach 1923–1924 został przysłany z macierzystego pułku do Departamentu VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a następnie także do Departamentu Inżynierii MSWojsk. 21 listopada 1927 roku objął stanowisko referenta w Biurze Personalnym MSWojsk. 18 lutego 1928 roku awansowano go do rangi majora, z datą starszeństwa na 1 stycznia 1928 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności. W sierpniu 1929 roku został dowódcą I batalionu w Pułku Radiotelegraficznego.

W kształtującym się świecie nowoczesnym, 16 listopada 1931 roku uczestniczył w pięciomiesięcznym kursie informacyjnym dla oficerów sztabowych łączności. W marcu 1932 roku przeniesiono go do 28 Dywizji Piechoty w Warszawie, gdzie objął stanowisko szefa łączności. Od grudnia 1934 roku do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku pełnił funkcję dowódcy 5 Batalionu Telegraficznego w Krakowie i związał się z Krakowskim Kołem Lwowian. Jego zasługi militarnie zostały dostrzegane dostępując awansu do stopnia podpułkownika z datą starszeństwa na 19 marca 1937 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów łączności. W kampanii wrześniowej 1939 roku zajmował się dowodzeniem łączności Armii „Kraków”.

Po zakończeniu działań wojennych Ignacy Drewnowski zmuszony był do życia na emigracji. W 1962 roku stał się częścią Koła Lwowian w Londynie. Na początku lat 80. tytułował się już pułkownikiem. Zmarł 22 grudnia 1993 roku w szpitalu w Barrow-in-Furness i spoczął na cmentarzu w Millom w hrabstwie Kumbria.

Ordery i odznaczenia

Ignacy Drewnowski, jako oficer, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które odzwierciedlają jego zasługi i poświęcenie podczas służby wojskowej.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12503,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 15 kwietnia 1932,
• Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie: trzy razy przed 1923, a po raz czwarty przed 1928,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 11 listopada 1938,
• Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 16 marca 1928,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych,
• Oficer Orderu Orła Białego, przyznany przez Jugosławię w 1929 roku,
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej, przyznany przez Łotwę.

Upamiętnienie

Zgodnie z postanowieniem nr 66/MON ministra obrony narodowej, które miało miejsce 14 maja 2021 roku, Regionalne Centrum Informatyki w Krakowie zyskało zaszczytne imię płk. Ignacego Junosza-Drewnowskiego.

---

Oceń: Ignacy Drewnowski (oficer)

---