Karol Karowski był wybitną postacią w historii Polski, którego życie i osiągnięcia zasługują na szczegółowe omówienie. Urodził się 4 listopada 1868 roku w Krakowie, co stanowiło początek jego niezwykłej drogi zawodowej i edukacyjnej.
Jako tytularny generał brygady Wojska Polskiego, Karowski odegrał znaczącą rolę w strukturach armijnych, a jego wkład w rozwój wojskowości w Polsce pozostaje nieoceniony. Zmarł 5 stycznia 1928 roku w Kielcach, pozostawiając po sobie trwały ślad w pamięci rodaków.
Oprócz kariery wojskowej, był również uznawanym lekarzem, co dodatkowo podkreśla jego wszechstronność i zaangażowanie w służbę dla społeczeństwa.
Życiorys
Karol Karowski przyszedł na świat 4 listopada 1868 roku w Krakowie, w rodzinie Jakuba i Petroneli z Solanowskich. Utalentowany młodzieniec ukończył osiem klas w miejscowym gimnazjum, a następnie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jego kariera wojskowa rozpoczęła się 1 kwietnia 1892 roku, kiedy to wstąpił do cesarskiej i królewskiej Armii, obejmując stanowisko lekarza pułkowego Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 40, stacjonującego w Rzeszowie. W 1895 roku, Karowski zastąpił doktora Aleksandra Kulczyckiego jako lekarz pułkowy w 1. Pułku Artylerii Dywizyjnej w Wadowicach. Od 1899 roku pełnił tę samą funkcję w Śląsko-Morawskim Pułku Piechoty Nr 100 w Krakowie. Z kolei w 1909 roku został przeniesiony do 16 Szpitala Garnizonowego w Budapeszcie.
W latach 1912–1913, brał udział w mobilizacji armii Monarchii Austro-Węgierskiej, związaną z działaniami wojennymi na Bałkanach, gdzie służył aż do 1918 roku. W okresie swojej służby, Karol Karowski osiagał kolejne stopnie w korpusie oficerskim lekarzy wojskowych (niem. Militärärztliches Offizierskorps):
- starszy lekarz (niem. Oberarzt) – 1 czerwca 1893,
- lekarz pułkowy 2. klasy (niem. Regimentsarzt 2. Klasse) – 1 listopada 1895,
- lekarz pułkowy 1. klasy (niem. Regimentsarzt 1. Klasse) – 1897 ze starszeństwem z 1 listopada 1895,
- lekarz sztabowy (niem. Stabsarzt) – 1 maja 1909,
- starszy lekarz sztabowy 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse) – 1 listopada 1914,
- starszy lekarz sztabowy 1. klasy (niem. Oberstabsartzt 1. Klasse) – 1918.
Po zakończeniu I Wojny Światowej, 3 listopada 1918 roku, Karowski dołączył do Wojska Polskiego jako naczelny lekarz oraz komendant szpitala wojskowego w Jarosławiu. 31 grudnia tego samego roku został mianowany naczelnym lekarzem Okręgu Wojskowego Przemyśl. Po formalnym przyjęciu do Wojska Polskiego 26 lutego 1919 roku, objął stanowisko szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. Z dniem 29 maja 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu pułkownika w Korpusie Lekarskim z dniem 1 kwietnia 1920 roku, stanowiąc część grupy oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej.
W tym samym miesiącu, czasowo odkomenderowano go do Naczelnego Dowództwa WP jako inspektora sanitarnego. 14 listopada 1920 roku Karol Karowski stał się członkiem Komisji Kontrolującej, którą przewodził generał Zygmunt Łempicki w Warszawie. Na początku maja 1921 roku, został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu pułkownika lekarza. 26 października 1923 roku, prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził jego stopień tytularnego generała brygady.
Na emeryturze mieszkał w Kielcach, gdzie prowadził praktykę jako internista. Zmarł 5 stycznia 1928 roku w Kielcach. Był żonaty z Marią Steczkowską, jednak ich małżeństwo nie doczekało się potomstwa.
Ordery i odznaczenia
W trakcie swojej służby w c. i k. Armii, Karol Karowski zdobył szereg wyróżnień, które świadczą o jego oddaniu i profesjonalizmie:
- Krzyż Rycerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce,
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów,
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii,
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.
Przypisy
- a b c d e f Rydel 2001 ↓, s. 89.
- Jarno 2003 ↓, s. 35, 41, 43, 64-65, 67.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20.01.1928 r., s. 14.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 07.11.1923 r., s. 739.
- Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 117 z 14.11.1920 r., pkt 1.
- Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 45 z 18.05.1920 r., pkt 3, w czasie jego nieobecności obowiązki szefa sanitarnego pełnił ppłk lek. dr. Stefan Miłodrowski.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 16.06.1920 r., s. 458.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23.04.1921 r., s. 823.
- Schematismus 1918 ↓, s. 1681.
- a b Ranglisten 1916 ↓, s. 1018.
- Schematismus 1914 ↓, s. 1150.
- a b Schematismus 1910 ↓, s. 1233.
- Schematismus 1900 ↓, s. 587.
- Schematismus 1898 ↓, s. 1029.
- Schematismus 1896 ↓, s. 976.
- Schematismus 1894 ↓, s. 1050.
- Schematismus 1896 ↓, s. 724.
- Schematismus 1894 ↓, s. 409.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Gądek (oficer) | Edward Kaczor | Adolf Wierzbicki | Mieczysław Pietrzyk | Juliusz Gromczakiewicz | Ignacy Drewnowski (oficer) | Zygmunt Bolesław Żywocki | Tadeusz Janiszewski (pilot) | Zygmunt Żytomirski | Jan Gaston Zakrzewski | Józef Kutyba | Władysław Potocki | Jan Stanisław Matuszek | Jan Dudziński | Włodzimierz Scholze-Srokowski | Franciszek Żak (pułkownik) | Henryk Tomkowicz | Adam Andrzej Tiahnybok | Jan Kubin (generał) | Andrzej Meyer (podpułkownik)Oceń: Karol Karowski