Zygmunt Bolesław Żywocki

Wojsko i służby mundurowe

Zygmunt Bolesław Żywocki, znany również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Adam”, „Anioł”, „Dzięcioł”, „Kłos”, „Kostur” oraz „Wujek”, to postać o bogatej biografii. Urodził się 25 grudnia 1889 roku w Krakowie, a swój żywot zakończył 12 października 1969 roku w Częstochowie.

Był podpułkownikiem piechoty Wojska Polskiego, co znacznie podnosi jego status w dziejach kraju. Jego zasługi i działania wojenne zostały docenione poprzez nadanie mu Orderu Virtuti Militari, jednego z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Życiorys

Zygmunt Żywocki przyszedł na świat 25 grudnia 1889 roku w Krakowie, w rodzinie Józefa oraz Marii. Po ukończeniu szkoły średniej w 1917 roku, złożył egzamin maturalny, a już w lutym tego samego roku został powołany do cesarskiej i królewskiej armii. Po przejściu niezbędnych szkoleń, został wysłany na front włoski, gdzie pełnił służbę na stanowisku chorążego aż do zakończenia działań wojennych.

Po powrocie do Krakowa, zgłosił swoją gotowość do służby w odradzającym się Wojsku Polskim, gdzie został przydzielony do 11 pułku piechoty stacjonującego w Będzinie. W roku 1920 zaangażował się w walki podczas wojny polsko-bolszewickiej, a po jej zakończeniu zdecydował się pozostać w strukturach wojskowych. W 1934 roku awansował na dowódcę kompanii, a wkrótce potem objął dowództwo batalionu w 27 pułku piechoty z siedzibą w Częstochowie, gdzie pełnił także funkcję komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w 7 Dywizji Piechoty.

Podczas kampanii wrześniowej Żywocki dowodził II batalionem 27 pułku piechoty. Po wybuchu II wojny światowej, od 1940 roku, był aktywnym członkiem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), a później Armii Krajowej (AK), gdzie sprawował kilka kluczowych funkcji:

  • dwa obwód Sandomierz (15 stycznia 1940 – maj 1940),
  • komendant Obwodu Jędrzejów (maj 1940 – lipiec 1941),
  • komendant Obwodu Kielce (wrzesień 1941 – maj 1942),
  • komendant Inspektoratu Radom (październik 1942 – styczeń 1945).

W trakcie jego służby w Armii Krajowej, awansował do stopnia podpułkownika. Po rozwiązaniu AK, wstąpił do organizacji Wolność i Niezawisłość (WiN). W nocy z 8 na 9 września 1945 roku brał aktywny udział w akcjach mających na celu rozbicie więzienia w Radomiu.

Jednak już 13 października 1945 roku został aresztowany, a sąd skazał go na karę śmierci, która została zamieniona na 10 lat pozbawienia wolności, a później na 5 lat w 1947 roku. Po odsiedzeniu części kary, zwolniony z więzienia 8 listopada 1950 roku, musiał nadal borykać się z różnorodnymi szykanami. Na wolności, od 1956 roku, zajął się pracą w miejskich wodociągach w Częstochowie. Zmarł w 1969 roku i spoczął na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu. Warto również wspomnieć, że jego synem był Zygmunt Włodzimierz Żywocki, który zasłynął jako konstruktor silników oraz nauczyciel akademicki.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych uznaniach znajdują się liczne odznaczenia i medale, które świadczą o odwadze oraz zasługach Zygmunta Bolesława Żywockiego. Oto lista wyróżnień, które otrzymał:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • Krzyż Walecznych – przyznany dwukrotnie,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Awanse

W życiu Zygmunta Bolesława Żywockiego, istotnym elementem były jego stopnie wojskowe, które odzwierciedlają postępy w jego karierze. Oto szczegółowe daty awansów:

  • Podporucznik – 10 września 1919,
  • Porucznik – 3 maja 1922,
  • Kapitan – 3 grudnia 1930,
  • Major – 19 marca 1938,
  • Podpułkownik – ?,

Oceń: Zygmunt Bolesław Żywocki

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:25