Juliusz Gromczakiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Juliusz Cezar Gromczakiewicz urodził się 27 listopada 1891 roku w Krakowie, gdzie rozpoczęła się jego niezwykła kariera wojskowa.

Był on oficerem artylerii w cesarskiej i królewskiej armii, a swoje umiejętności wojskowe rozwijał także w Wojsku Polskim, włączając w to wojska działające na froncie francuskim.

Warto podkreślić, że Gromczakiewicz zdobył uznanie jako kawaler Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i poświęceniu na polu bitwy.

W toku swojej służby brał udział w I i II wojnie światowej, a także w wojnie z bolszewikami, co znalazło odzwierciedlenie w jego bogatej biografii wojskowej.

Jego dziedzictwo jako wybitnego oficera pozostaje istotnym elementem polskiej historii wojskowości.

Życiorys

Juliusz Gromczakiewicz urodził się w rodzinie Laurentego i Heleny, mającej korzenie w Świbach. Był absolwentemc. k. gimnazjum w Dębicy, gdzie uzyskał maturę w 1912 roku. Już rok później został powołany do c. i k. armii, a jego pierwszym przydziałem był pułk haubic polowych nr 10 stacjonujący w Przemyślu. W szeregach tego pułku, który wkrótce zmienił nazwę na pułk haubic polowych nr 24, a następnie na pułk artylerii polowej nr 124, brał udział w walkach na froncie włoskim.

Podczas służby w c. i k. armii awansował kolejno na stopnie chorążego, 1 lipca 1916, oraz podporucznika, 1 stycznia 1917. W 1918 roku ochotniczo wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, gdzie otrzymał przydział do Stacji Zbornej i Uzupełnień Formacji Artylerii w Krakowie. Po zakołożonej służbie i demobilizacji, do armii powrócił w czerwcu 1919, tym razem w 3. baterii 6 pułku artylerii polowej.

Wkrótce został wyznaczony na stanowisko adiutanta, a później jako dowódca baterii walczył w obronie Śląska Cieszyńskiego, a także na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Za swoje zasługi w czasie walk pod Białkami i Firlejówką został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W dniu 14 listopada 1920 roku, reprezentując swój pułk, wziął udział w ceremonii wręczenia buławy marszałkowskiej Józefowi Piłsudskiemu.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w zawodowej służbie wojskowej w 6 pułku artylerii polowej w Krakowie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, uzyskując 291. lokatę w korpusie oficerów artylerii, datującą się od 1 czerwca 1919. W styczniu 1927 roku przeniesiono go z 6 pułku do 4 pułku artylerii ciężkiej w Łodzi, gdzie objął stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dywizjonu w Częstochowie. 12 kwietnia 1927 roku awansował na stopień majora, uzyskując 40. lokatę w korpusie oficerów artylerii i został mianowany dowódcą II dywizjonu.

Następnie, 26 kwietnia 1930 roku, został przeniesiony do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu na stanowisko kwatermistrza. W maju 1933 roku zajął stanowisko dowódcy dywizjonu, a w sierpniu 1935 roku został rejonowym inspektorem koni w Stryju, gdzie służył aż do 1939 roku. Po wybuchu II wojny światowej, Juliusz Gromczakiewicz przedostał się do Francji, gdzie objął dowództwo nad I dywizjona w 1 pułku artylerii ciężkiej. Walczył m.in. na Linii Maginota, biorąc udział w bitwie w rejonie Dieuze, a także o utrzymanie kanału Marna–Ren, oraz w bitwach pod Baccarat i Saint-Die. Niestety 22 czerwca 1940 roku został wzięty do niewoli przez Niemców.

Początkowo przetrzymywany był w Oflagu XVII A Edelbach, a później przeniesiony do Oflagu XXI, a następnie do Oflagu II D Gross-Born, gdzie zmarł 11 lutego 1944 roku. Akt zgonu wystawił urząd miasta Berlina. Na skutek swoich zasług w trakcie wojny, został mianowany na stopień podpułkownika.

Juliusz Gromczakiewicz był mężem Olgi z Wieczorkowskich, a ich ślub zaowocował narodzinami córki Ewy, która przyszła na świat w 1916 roku.

Ordery i odznaczenia

Juliusz Gromczakiewicz był osobą o nieprzeciętnych osiągnięciach, co potwierdzają przyznane mu liczne odznaczenia oraz medale. Jego działania wojskowe zapisały się na kartach historii, a zdobycze honorowe świadczą o jego męstwie oraz poświęceniu.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 565,
  • Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921”,
  • Krzyż Walecznych czterokrotnie „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • francuski Krzyż Wojenny,
  • Srebrny Medal Waleczności 2 klasy,
  • Krzyż Wojskowy Karola.

Przypisy

  1. a b c Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 25.10.2024 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 161, 863.
  3. a b c d Zgórniak 1960 ↓, s. 633.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31.08.1935 r., s. 99, tu ogłoszono przeniesienie mjr. Gromczakiewicza na stanowisko rejonowego inspektora koni w Toruniu i mjr. Wacława Brzozowskiego na stanowisko rejonowego inspektora koni w Stryju.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28.06.1933 r., s. 128.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31.03.1930 r., s. 109.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 412.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 14.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20.04.1927 r., s. 120.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 31.12.1926 r., s. 455.
  11. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 197.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 648, 742.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 725, 819.
  14. Spis oficerów 1921 ↓, s. 287, 640.
  15. Kuś 1929 ↓, s. 26.
  16. a b Kuś 1929 ↓, s. 28.
  17. Sprawozdanie 1912 ↓, s. 58-59.
  18. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1104, 1217.
  19. a b Ranglisten 1917 ↓, s. 894, 990.

Oceń: Juliusz Gromczakiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:20