Władysław Kępa

---

Życiorys

„26 października 1895 roku w Krakowie, przyszedł na świat Władysław Kępa, będąc synem Wawrzyńca oraz Franciszki. Już 8 sierpnia 1914 roku rozpoczął swoją wojskową karierę, przyłączając się do oddziałów strzeleckich, gdzie służył w 2. kompanii I batalionu 5. pułku piechoty, szybko awansując na sekcyjnego. Jednak jego droga nie była łatwa, bowiem 8 lipca 1916 roku odniósł rany w trakcie bitwy pod Kostiuchnówką.

W kwietniu 1917 roku, Władysław stał się pacjentem Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku, gdzie został zaprezentowany do uhonorowania austriackim Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym, który miał miejsce w lipcu 1917 roku, kontynuował służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po wydarzeniach bitwy pod Rarańczą, która miała miejsce 15-16 lutego 1918 roku, został internowany w Witkowicach pod Krakowem.

W kolejnych latach walczył podczas wojny z bolszewikami, a w 1921 roku znajdował się w dyspozycji szefa Intendentury Okręgu Korpusu Nr I. Wkrótce po tym został bezterminowo urlopowany i awansował na podchorążego. 29 listopada 1927 roku prezydent RP mianował go na stopień podporucznika rezerwy, nadając mu 1108. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jego dalsza kariera wojskowa wiązała się z 85. pułkiem piechoty w Nowej Wilejce, gdzie w 1930 roku odbył ćwiczenia rezerwy.

Dzięki swojej pracy, Władysław mieszkał lub był zatrudniony w Wilnie, przy ul. Bobrujskiej 22a m. 4, jako naczelnik kancelarii. Następnie objął posadę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Białystoku, mieszczącej się przy ul. Marszałka Piłsudskiego 35. W 1934 roku, pozostając w ewidencji PKU Białystok jako oficer rezerwy, miał przydział do 42 pułku piechoty w Białymstoku. Na stopień porucznika rezerwy awansował z dniem 19 marca 1939, uzyskując lokatę 570 w korpusie oficerów piechoty.

W obliczu wydarzeń września 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, Władysław Kępa w nieznanych okolicznościach został wzięty do niewoli sowieckiej, a następnie osadzony w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku doświadczył tragicznego losu, zostając zamordowanym przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku umiejscowiono Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu. Figuruje on na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1790.

5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na stopień porucznika, co zostało ogłoszone 10 listopada 2007 roku podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Natomiast 31 marca 2008 roku minister obrony narodowej Bogdan Klich, zmieniając decyzję swojego poprzednika, mianował Władysława Kępę pośmiertnie na stopień kapitana.

Ordery i odznaczenia

Władysław Kępa otrzymał szereg ważnych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w historię kraju oraz jego bohaterstwo.

• Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931, otrzymany „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – 16 września 1922, przyznany „za udział w b. Legionach Polskich”,
• Krzyż Zasługi,
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy.

---

Oceń: Władysław Kępa

---