Marian Markiewicz (1895–1965)

Wojsko i służby mundurowe

Marian Adam Markiewicz, ur. 8 grudnia 1895 roku w Krakowie, to postać o bogatym dorobku wojskowym i sportowym. Zmarł 14 grudnia 1965 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej historii. Był podpułkownikiem piechoty Wojska Polskiego oraz aktywnym działaczem niepodległościowym, co pokazuje jego zaangażowanie w walkę o wolność kraju.

Markiewicz był kawalerem Orderu Virtuti Militari, co stanowi najwyższe odznaczenie wojskowe w Polsce. Jego zasługi sięgają również sfery sportowej, bowiem był reprezentantem Polski oraz wicemistrzem i brązowym medalistą mistrzostw Polski z Wisłą Kraków w piłce nożnej. Jego osiągnięcia w obu tych dziedzinach ukazują różnorodność talentów oraz niezwykłe zaangażowanie w życie kraju.

Życiorys

Marian Markiewicz przyszedł na świat 8 grudnia 1895 roku w Krakowie jako syn Stefana i Marii z d. Korcella. W 1914 roku rozpoczął służbę w Legionach, gdzie trafił do 2 pułku piechoty. Jego zapał do walki okazał się nieprzeciętny, lecz niestety został ranny w trakcie potyczek pod Hruziatynem. Po tym wydarzeniu, kontynuował służbę w II Brygadzie Legionów Polskich. Po bitwie pod Rarańczą, w lutym 1918 roku został internowany, a w kwietniu trafił do austriackiego 80 pułku piechoty, walcząc na froncie we Włoszech oraz w Serbii.

Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918, Markiewicz wstąpił do Wojska Polskiego. Już 1 lipca 1919 roku został awansowany na stopień podporucznika, a od października tego samego roku służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze. Od sierpnia 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, gdzie 21 grudnia 1920 roku awansował na porucznika. Po zakończeniu działań wojennych, do 1931 roku kontynuował służbę w 20 pp, uzyskując awans na kapitana 1 lipca 1923 roku.

W dniu 2 grudnia 1930 roku został awansowany na majora z datą starszeństwa od 1 stycznia 1931 roku, zajmując 83. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Na mocy decyzji z 26 marca 1931 roku, kierowany został do 71 pułku piechoty w Zambrowie, obejmując funkcję dowódcy batalionu. W kwietniu 1934 roku Markiewicz został przeniesiony na stanowisko kwatermistrza pułku, a od kwietnia 1938 roku ponownie służył w 20 pp, gdzie pełnił rolę dowódcy II batalionu. Jego kariery wojskowej dopełnił awans na podpułkownika, który uzyskał w marcu 1939 roku.

W trakcie II wojny światowej angażował się w obronę kraju w 1939 roku, służąc w 8 Dywizji Piechoty w składzie Armii „Modlin”. Od 25 września 1939 roku dowodził 13 pułkiem piechoty. Po kapitulacji, znalazł się w obozie jenieckim w Działdowie, skąd został uwolniony w październiku 1939 roku na podstawie warunków kapitulacji Twierdzy Modlin. W czasie okupacji niemieckiej ukrywał się w Krakowie.

W lutym 1945 roku, Markiewicz został wcielony do ludowego Wojska Polskiego. Pełnił m.in. funkcję szefa sztabu 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty aż do czerwca 1946 roku, kiedy to został zwolniony z wojska. Po zakończeniu swojej służby wojskowej, podjął pracę jako kierownik zaopatrzenia w Krakowskim Zarządzie Aptek.

Kariera sportowa

W latach 1918–1926 Marian Markiewicz był piłkarzem Wisły Kraków, z którą zdobył m.in. dwa razy wicemistrzostwo Polski (w 1923 roku zajmując 2. miejsce oraz w 1925 roku – 3. miejsce). W ciągu swojej kariery zagrał w piętnastu spotkaniach, a także trzykrotnie reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej. Debiut jego wystąpienia miał miejsce 10 czerwca 1924 roku w meczu przeciwko Stanom Zjednoczonym, a później wystąpił również przeciwko Finlandii (10 sierpnia 1924) oraz Węgrom (31 sierpnia 1924).

Ordery i odznaczenia

Marian Markiewicz, w trakcie swojego życia, zdobył liczne odznaczenia, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla kraju. Poniżej przedstawiono listę przyznanych mu wyróżnień:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7034,
  • Krzyż Niepodległości (przyznany 12 maja 1931 roku),
  • Krzyż Walecznych (otrzymany trzykrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 11 listopada 1938 roku),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (otrzymany 10 listopada 1928 roku),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. www.footballdatabase.eu
  2. kadra.pl
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 18.
  4. Rybka i Stepan 2006, s. 571.
  5. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 24 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
  10. Rocznik Oficerski 1932, s. 39, 599.
  11. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  12. Kolekcja VM, s. 1.
  13. Kolekcja VM, s. 4.

Oceń: Marian Markiewicz (1895–1965)

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:18