Adam Biedroń-Kalinowski

---

Życiorys

Adam Biedroń-Kalinowski urodził się 13 sierpnia 1898 roku w Krakowie, w rodzinie Antoniego. Swoje pierwsze kroki w wojsku stawiał 4 września 1914, kiedy to złożył przysięgę i wstąpił do Legionów Polskich. Od 15 lipca 1915 brał udział w działaniach na froncie wschodnim I wojny światowej, należąc do 4 pułku piechoty. W tym czasie pełnił funkcję sekcyjnego w 9. kompanii III batalionu, a następnie przeniesiono go do 8. kompanii II batalionu.

Jego heroizm na polu bitwy został przerwany przez rany, które odniósł. Od 12 sierpnia do 23 listopada 1915 przebywał jako pacjent w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku. 27 marca 1916 awansował na sierżanta, a już 19 kwietnia 1916 był odnotowany w dokumentacji komendy 4 pułku piechoty. Wiosną 1917 jego nazwisko znalazło się we wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola, co świadczy o jego odwadze i zasługach na polu walki.

W roku 1922, w stopniu porucznika rezerwy, Biedroń-Kalinowski miał przydział do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie. 8 stycznia 1924 roku został zatwierdzony w swoim stopniu, z datą starszeństwa przypadającą na 1 czerwca 1919 i zajmując 3499. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W tym okresie był przydzielony w rezerwie do 25 pułku piechoty w Piotrkowie, a później, na tym samym stopniu, przeniesiony do korpusu oficerów taborowych, gdzie przydzielono go do 5 dywizjonu taborów w Krakowie.

Rok 1922 to również początek jego działalności w Ochotniczej Straży Pożarnej w Radomsku, gdzie pełnił funkcję zastępcy naczelnika. Po ukończeniu kursu zawodowego dla instruktorów pożarnictwa, zaczął pracować jako inspektor w Związku Straży Pożarnych województwa krakowskiego. W latach 1937–1939 pełnił rolę komendanta Ochotniczej Straży Pożarnej w Łodzi, gdzie kontynuował swoje zaangażowanie w działalność przeciwpożarową.

W czasach II wojny światowej, od 1941 do 1944, Biedroń-Kalinowski stał na czołowej pozycji jako komendant Warszawskiej Straży Ogniowej. Dodatkowo, w 1941 roku zorganizował Centralną Szkołę Pożarniczą w Warszawie, pełniąc funkcję jej pierwszego kierownika. Po zakończeniu wojny, w latach 1945-1950, był komendantem Zawodowej Straży Pożarnej w Łodzi.

W 1950 roku rozpoczął współpracę z Komendą Główna Straży Pożarnej, pracując jako doradca komendanta głównego oraz członek sztabu KGSP. W latach 1954–1957 z powodu nieuzasadnionych zarzutów politycznych, został zwolniony z tej funkcji, a następnie pracował w łódzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych jako referent ds. przeciwpożarowych.

W 1957 roku wrócił do Komendy Głównej, gdzie objął stanowisko szefa Wydziału Szkolenia Zawodowego. Ostatecznie przeszedł na emeryturę w 1960 roku. Zmarł w listopadzie 1970 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie ważne ślady w historii pożarnictwa w Polsce.

Ordery i odznaczenia

Adam Biedroń-Kalinowski został odznaczony wieloma wyróżnieniami, które potwierdzają jego zasługi oraz pasję włożoną w walkę o niepodległość i służbę narodową. Poniżej przedstawiamy lista jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 13 września 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Zasługi za Dzielność,
• Złoty Krzyż Zasługi.

---

Oceń: Adam Biedroń-Kalinowski

---