Jan Witold Sokołowski, znany również pod pseudonimem „Witold”, to postać, która swoją historią wpisuje się w karty dziejowe Wojska Polskiego. Urodził się 20 listopada 1893 roku w Krakowie, a jego życie wojskowe podkreśla osiągnięcie rangi podpułkownika w piechocie.
Jego kariera stoi w opozycji do wielu innych biografii wojskowych tamtych czasów, ze względu na nieznane okoliczności śmierci, która pozostaje tajemnicą do dnia dzisiejszego. Dalsze szczegóły dotyczące jego działalności będą przedmiotem zainteresowania dla historyków i entuzjastów militariów.
Życiorys
Jan Sokołowski, znany oficer, został zweryfikowany 3 maja 1922 roku, uzyskując stopień kapitana z datą senioralną przypadającą na 1 czerwca 1919 roku, plasując się na 577. miejscu w korpusie oficerów piechoty. Jego jednostką macierzystą pozostał 34 pułk piechoty.
W okresie 1923–1924 pełnił funkcję dowódcy drugiego batalionu 34 pułku piechoty, w tym czasie stacjonując w Białej Podlaskiej. W dniu 1 grudnia 1924 roku awansował na stopień majora z senioralnością od 15 sierpnia 1924 roku, zajmując 180. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Następnie, w latach 1928–1930, służył w Korpusie Ochrony Pogranicza.
Na początku stycznia 1931 roku Sokołowski został przeniesiony z KOP do 70 pułku piechoty w Pleszewie, gdzie zajął stanowisko kwatermistrza. Jego kariera wojskowa była na tyle imponująca, że w dniu 1 stycznia 1936 roku został mianowany podpułkownikiem, zajmując 5. miejsce w korpusie oficerów piechoty.
W roku 1939 Sokołowski był pierwszym zastępcą dowódcy 68 pułku piechoty we Wrześni, a w sierpniu tego samego roku objął stanowisko zastępcy dowódcy Ośrodka Zapasowego 17 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. 12 września przejął dowództwo nad oddziałem „Szack”, którym kierował do momentu, gdy dotarł 18 września do Oleska, gdzie z powodu „ogólnej demobilizacji” oddział został rozwiązany.
W czasie okupacji niemieckiej Jan Sokołowski pełnił rolę szefa Oddziału I Komendy Okręgu Radom-Kielce Armii Krajowej, co potwierdza jego zaangażowanie w walkę o niepodległość Polski.
Ordery i odznaczenia
Jan Sokołowski, jako oficer, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach i odwadze. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego orderów oraz medali:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 19 marca 1931 roku),
- Medal Niepodległości (otrzymany 25 stycznia 1933 roku),
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”).
Przypisy
- Rybka i Stepan 2006, s. 627.
- Rybka i Stepan 2006, s. 14.
- Rybka i Stepan 2004, s. 338.
- M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 1 z 28.01.1931 r., s. 13.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 257.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 27.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 598.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 123.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 176.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 208.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 351.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 224.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 409.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 735.
- Lista starszeństwa 1922, s. 47.
- Głowacki 1986, s. 216-217.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zdzisław Dziadulski | Andrzej Meyer (podpułkownik) | Jan Kubin (generał) | Adam Andrzej Tiahnybok | Henryk Tomkowicz | Franciszek Żak (pułkownik) | Włodzimierz Scholze-Srokowski | Jan Dudziński | Jan Stanisław Matuszek | Władysław Potocki | Jan Wojciech Kiwerski | Jan Kanty Julian Sierawski | Leszek Starzyński | Marian Markiewicz (1895–1965) | Stanisław Ejzerman | Gustaw Kieszkowski | Tadeusz Prus-Więckowski | Stanisław Ludwik Jaxa-Rożen | Adam Biedroń-Kalinowski | Feliks CzechOceń: Jan Sokołowski (oficer)