Stanisław Marian Ejzerman, urodzony 14 sierpnia 1883 roku w Krakowie, był major kawalerii Wojska Polskiego. Jego życiorys jest przykładem zaangażowania w służbę wojskową oraz patriotyzmu w trudnych czasach historycznych.
Informacje dotyczące dalszego etapu jego życia oraz daty śmierci pozostają nieznane, co może sugerować, że jego losy są nieco zagadkowe.
Życiorys
Stanisław Ejzerman przyszedł na świat 14 sierpnia 1883 roku w Krakowie, w rodzinie o tradycjach patriotycznych, co w dużym stopniu wpłynęło na jego późniejsze życie zawodowe. W szeregach II Brygady Legionów Polskich pełnił służbę jako kapral w pierwszym plutonie 2. szwadronu ułanów, gdzie miał możliwość uczestniczenia w historycznej szarży pod Rokitną, podczas której wykazał się odwagą w bocznym patrolu.
Po zakończeniu I wojny światowej, a także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, stanął w szeregi Wojsk Polskich. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza, przyznając mu starszeństwo z dnia 1 czerwca 1919 roku. Służył w 5 pułku ułanów Zasławskich, stacjonując w Ostrołęce.
W roku 1928 nastąpił jego awans do stopnia majora, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia tego samego roku, a jego pozycja w korpusie oficerów kawalerii została określona na 20. lokatę. W kwietniu tego samego roku przeniesiono go do 8 pułku ułanów w Krakowie, gdzie objął funkcję kwatermistrza.
Na mocy decyzji z dnia 31 sierpnia 1929 roku, Stanisław Ejzerman został przeniesiony w stan spoczynku, co oznaczało koniec jego aktywnej kariery wojskowej. W 1934 roku znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Miechowie, a jego status związany był z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Wówczas uznawany był za „przewidzianego do użycia w czasie wojny”, co świadczyło o jego dalszych planach związanych z wojskiem.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Ejzerman był osobą odznaczoną wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5461 – przyznany 17 maja 1922,
- Krzyż Niepodległości – otrzymany 20 lipca 1932, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Krzyż Walecznych.
Przypisy
- M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 4 z 22.02.1932 r., s. 168.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 337, 942.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 4 z 14.02.1929 r., s. 72.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 143.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 5 z 21.02.1928 r., s. 47.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 3 z 11.01.1923 r., s. 33.
- Żołnierze Niepodległości.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Marian Markiewicz (1895–1965) | Leszek Starzyński | Jan Kanty Julian Sierawski | Jan Wojciech Kiwerski | Jan Sokołowski (oficer) | Zdzisław Dziadulski | Andrzej Meyer (podpułkownik) | Jan Kubin (generał) | Adam Andrzej Tiahnybok | Henryk Tomkowicz | Gustaw Kieszkowski | Tadeusz Prus-Więckowski | Stanisław Ludwik Jaxa-Rożen | Adam Biedroń-Kalinowski | Feliks Czech | Henryk Jagiełło | Stanisław Rausz | Tadeusz Grabowski (pułkownik) | Leon Bianchi | Stanisław Porębski (wspinacz)Oceń: Stanisław Ejzerman