Michał Grossek

Wojsko i służby mundurowe

Michał Józef Grossek, znany również pod pseudonimami „Oko” oraz „Borowicz”, urodził się 25 lutego 1893 roku w Krakowie, a swoje życie zakończył 10 lipca 1957 roku w Przemyślu.

Był to wyróżniający się pułkownik korpusu kontrolerów Wojska Polskiego, odznaczony zaszczytnym Orderem Virtuti Militari, który stanowi najwyższe polskie odznaczenie wojskowe.

W roku 1936 objął stanowisko Szefa Wydziału Finansowego Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich, gdzie pełnił ważną rolę w administracji finansowej tej organizacji.

Życiorys

Michał Grossek przyszedł na świat 25 lutego 1893 roku w Krakowie, w rodzinie, której korzenie sięgają medycyny. Jego ojcem był Zenon Grossek, lekarz, a matką Jadwiga z Wołoszynowskich. W młodości zdecydował się na podjęcie studiów z zakresu chemii na Politechnice Lwowskiej, gdzie rozpoczął swoją akademicką karierę przed wybuchem I wojny światowej. W październiku 1912 roku, Grossek został członkiem Związku Strzeleckiego we Lwowie.

W sierpniu 1914 r., po inwazji, wstąpił do Legionów Polskich, gdzie jego talent wojskowy szybko się ujawnił. Służył w II kompanii III batalionu, a później objął dowództwo plutonu w I kompanii VI batalionu 1 pułku piechoty w I Brygadzie. Niestety, w trakcie tych zmagań został ranny. Na mocy decyzji z 5 czerwca 1915 roku awansowano go na podporucznika piechoty, doceniając jego zasługi na polu walki.

Po okresie kryzysu przysięgowego, który miał miejsce we wrześniu 1917 roku, stał się członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej we Lwowie. Po zakończeniu wojny, Grossek zasilił szeregi Wojska Polskiego, biorąc udział w obronie Lwowa w czasie wojny polsko-ukraińskiej, która rozpoczęła się 13 listopada 1918 roku.

W Wojsku Polskim Grossek zyskał uznanie i awansował do rangi majora w korpusie oficerów administracji działu Kontroli Administracji, z datą senioratu na 1 czerwca 1919. W latach późniejszych, bo w 1923 roku, służył w Oddziale Kontroli Zestawienia Budżetu, a następnie w przekształconym Oddziale Kontroli Budżetu i Kredytu Korpusu Kontroli. W 1928 roku awansowano go na podpułkownika w korpusie oficerów kontrolerów. Po pewnym czasie powierzono mu odpowiedzialność za Biuro Kontroli MSWojsk. W grudniu 1929 roku został on zatwierdzony na stanowisku szefa Biura Kontroli.

Po kolejnych awansach, 27 czerwca 1935 roku Grossek doszedł do stopnia pułkownika, z senioratem datowanym na 1 stycznia tego samego roku oraz z pierwszą lokatą w korpusie oficerów kontrolerów. W czerwcu 1935 roku uzyskał zaufanie, zostając II wiceprezesem zarządu Towarzystwa Wiedzy Wojskowej oraz szefem Biura Budżetowego Ministerstwa Spraw Wojskowych, które zarządzało Funduszem Obrony Narodowej.

Po wybuchu II wojny światowej i upadku Polski, Grossek znalazł się w Rumunii, gdzie został internowany na czas trwania konfliktu. Po wojnie, w połowie 1945 roku, powrócił do kraju, osiedlając się w Wałbrzychu. Michał Grossek zmarł 10 lipca 1957 roku w Przemyślu, pozostawiając po sobie nie tylko rodzinę, ale i ważne ślady swojej wojskowej kariery. Jego żoną była Elżbieta z Krzynowskich, z którą miał córkę.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które otrzymał Michał Grossek, znajdują się następujące odznaczenia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7099 (przyznany 17 maja 1922),
  • Krzyż Niepodległości (otrzymany 9 stycznia 1932),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 16 marca 1928, 18 lutego 1939),
  • Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej (przyznana w styczniu 1939).

Przypisy

  1. Przed wojną. sempolowska.eu. [dostęp 10.10.2017 r.]
  2. Wacław Jędrzejewicz, Fundusz Obrony Narodowej w czasie 2-ej wojny światowej, Zeszyty Historyczne, Paryż 1962, nr 1, s. 157.
  3. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 65, 28.06.1935 r.
  4. Oficerskie kursy języków obcych. Obrady delegatów T-wa wiedzy wojskowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 9.06.1935 r. s. 9.
  5. Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej. „Wschód”. Nr 114, s. 4, 22.01.1939 r.
  6. M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  7. M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 04.01.1923 r., s. 6.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 20 z 23.12.1929 r., s. 378.
  11. Rocznik Oficerski 1932, s. 434.
  12. Rocznik Oficerski 1932, s. 293.
  13. Rocznik Oficerski 1924, s. 29.
  14. Rocznik Oficerski 1924, s. 970.
  15. Rocznik Oficerski 1923, s. 29.
  16. Rocznik Oficerski 1923, s. 1073.
  17. Rocznik Oficerski 1928, s. 681.
  18. a b c d Żołnierze Niepodległości.
  19. Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 34.

Oceń: Michał Grossek

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:10