Rudolf Patoczka

---

Życiorys

Rudolf Patoczka przyszedł na świat 19 grudnia 1882 roku w Krakowie, w rodzinie Wincentego (1848–1922), nadoficjała Kolei Północnej, oraz Wilhelminy z Reichelów (1856–1935). W jego rodzinie znajdował się również brat Ottokar Wilhelm (1885–1940), major intendenta, który został zamordowany w Katyniu oraz brat Jarosław Jarosław (1894–1963), żołnierz Legionów Polskich, a także major dyplomowany artylerii i Bogumił (1884–1947), major administracji.

W roku 1904 Rudolf zakończył naukę w c. k. Wyższej Szkole Realnej w Krakowie. Po ukończeniu edukacji, odbył służbę wojskową w armii cesarskiej jako jednoroczny ochotnik, a następnie został mianowany kadetem rezerwy – zastępcą oficera ze starszeństwem z 1 stycznia 1906 roku, przydzielonym do 1 pułku artylerii dywizyjnej w Krakowie. W 1908 roku uzyskał awans na oficera zawodowego oraz otrzymał stopień porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1908 roku, w korpusie oficerów artylerii polowej oraz górskiej, a także został wcielony do 1 pułku armat polowych w Krakowie.

W 1913 roku został przeniesiony do 7 pułku artylerii górskiej w Mostarze, gdzie mianowano go nadporucznikiem z dniem 1 listopada 1913 roku w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W szeregach tego pułku uczestniczył w mobilizacji armii Monarchii Austro-Węgierskiej w związku z wybuchem wojny na Bałkanach (1913–1914), a następnie walczył na frontach I wojny światowej. W dniu 1 lutego 1916 roku awansował na stopień kapitana w korpusie oficerów artylerii polowej oraz górskiej.

21 czerwca 1919 roku objął dowództwo I dywizjonu 6 pułku artylerii ciężkiej. W listopadzie tego samego roku, jako dowódca dywizjonu, udał się na front litewsko-białoruski. W kwietniu 1921 roku został zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie, a w listopadzie tego roku stanął na jego czele. W marcu 1929 roku zwolniono go ze stanowiska dowódcy 5 pac, a on został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V. 31 sierpnia tego samego roku przeszedł w stan spoczynku.

Rudolf, jako oficer stanu spoczynku, w 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Miał wtedy przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”. Życie osobiste Rudolfa również zawiera dramatyczne wydarzenia. Był żonaty z Jadwigą Płodowskich (1901–1943), z którą miał dwie córki: Wandę (ur. 1923) i Annę (ur. 1925). Rodzina mieszkała w Krynicy.

W czasie niemieckiej okupacji wszyscy członkowie jego rodziny trafili do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Niestety, los był okrutny – zarówno Rudolf, jak i jego żona Jadwiga stracili życie w obozie: pierwszy zginął 10 sierpnia 1942 roku, a drugi 15 lutego 1943 roku. Ich córki w 1944 roku zostały przeniesione do obozu koncentracyjnego Natzweiler, gdzie udało im się przetrwać. Warto również wspomnieć, że bratanek Rudolfa, Włodzimierz Andrzej (ur. 1914), syn Ottokara Wilhelma, był więźniem obozów Auschwitz i Buchenwald, służąc jako porucznik piechoty, a także dowódca 6. kompanii 17 Pułku Piechoty.

Ordery i odznaczenia

Rudolf Patoczka, służący w c. i k. armii, zdobył szereg odznaczeń, które są świadectwem jego odwagi i oddania.

• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przyznany trzykrotnie),
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Te odznaczenia potwierdzają jego wyjątkowe osiągnięcia podczas służby wojskowej.

---

Oceń: Rudolf Patoczka

---