Michał Woysym-Antoniewicz

---

Życiorys

Michał Woysym-Antoniewicz przyszedł na świat w rodzinie Wacława oraz Ewy z d. Ostoja. Już w wieku trzynastu lat, przystąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie, co stanowiło dla niego początek aktywnego życia fizycznego. Latem 1914 roku, w momencie, gdy I wojna światowa wybuchła, związał swoją przyszłość z 2 pułkiem Ułanów Legionów Polskich. Wykorzystując czas przerw w obowiązkach wojskowych, ukończył III Państwowe Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, a maturę zdał 6 września 1916 roku w „terminie przyspieszonym”. W roku akademickim 1917/18 rozpoczął swoje studia na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po kryzysie przysięgowym, który miał miejsce w lipcu 1917 roku, został przydzielony do Polskiego Korpusie Posiłkowym. Niedługo potem, po bitwie pod Rarańczą, zmuszony był do internowania się w Száldobos oraz Synowódzku.

Od listopada 1918 roku Michał był aktywnym członkiem Wojsk Polskich. Pełnił funkcję oficera w 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich od 1918 do 1924 roku. W trakcie swojej służby brał udział m.in. w wyprawie kijowskiej. W latach 1924–1934 pełnił rolę instruktora i szefa nauki jazdy (ekwitacji) w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Mianowanie na majora otrzymał 2 grudnia 1930 roku, z datą starszeństwa 1 stycznia 1931 i 14. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Od października 1935 roku sprawował obowiązki rejonowego inspektora koni w Tarnowie.

Warto zauważyć, że Michał Woysym-Antoniewicz wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w 1928 roku, które odbyły się w Amsterdamie. Z sukcesem rywalizował w dwóch konkurencjach jeździeckich: we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego oraz w skokach przez przeszkody. W WKKW, jadąc na klaczy Moja Miła, zajął indywidualnie 19. miejsce, co uczyniło go najlepszym zawodnikiem reprezentującym Polskę, a współpraca z Józefem Trenkwaldem (25. miejsce) i Karolem Rómmelem (26. miejsce) zaowocowała zdobyciem brązowego medalu. Ten sukces był wynikiem trudnych warunków na trasie, bowiem z zawodów nie ukończyło aż 18 zawodników. W konkursie skoków Michał na koniu Readgledt uplasował się na 20. pozycji. Drużynowo, współpracując z Kazimierzem Gzowskim (4. miejsce indywidualnie) oraz Kazimierzem Szoslandem (13. miejsce), zdobyli srebrny medal, co uczyniło go pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa medale olimpijskie.

Czterokrotnie brał udział w Pucharze Narodów, odnosząc 2 znaczące zwycięstwa: w 1927 roku w Nowym Jorku na koniu Readgledt oraz w 1928 roku w Warszawie na koniu Banzaj. Niestety, zarówno podczas jednego z treningów poniósł kontuzję, gdyż został przygnieciony przez konia i przeszedł operację, która skutkowała usunięciem płuca, lecz nawet z tym ograniczeniem kontynuował starty. Michał miał również w swoim życiorysie konflikty zbrojne, uczestnicząc w wojnie obronnej 1939. Po 17 września 1939 roku przekroczył granice na Węgrzech, gdzie pozostawał do marca 1944 roku, a po wkroczeniu niemieckich wojsk do końca wojny był jeńcem oflagów w Kaiserslautern, Luckenwalde oraz Genshagen.

Po zakończeniu wojny uczynił emigracyjne życie w Wielkiej Brytanii, później osiedlił się na stałe w Stanach Zjednoczonych, gdzie pełnił rolę trenera i koordynatora. W 1956 roku był trenerem jeździeckiej reprezentacji USA na Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne. Od 1932 roku był żonaty z Zofią Julianną Brengosz i miał syna, Piotra Jana, urodzonego w 1936 roku.

Michał Woysym-Antoniewicz zmarł w Austin i strata ta sprawiła, że został pochowany w Forest Hill Memorial Park w Lexington, w hrabstwie Davidson.

Ordery i odznaczenia

Michał Woysym-Antoniewicz, jako zasłużony człowiek, został odznaczony wieloma wyróżnieniami, które stanowią ważny element jego biografii. Wśród nich wymienia się:

• Krzyż Niepodległości, przyznany 6 czerwca 1931 roku,
• Krzyż Walecznych, który otrzymał trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1938 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, odebrany dwukrotnie: 16 września 1926 oraz 17 stycznia 1928,
• niemiecka Odznaka Honorowa Olimpijska, przyznana w 1936 roku,
• łotewska Odznaka Pułku Kawalerii, otrzymana przed 1937 rokiem.

---

Oceń: Michał Woysym-Antoniewicz

---