Mikołaj Łapicki

Wojsko i służby mundurowe

Mikołaj Grzegorz Łapicki to postać, która zapisała się w historii wojskowości Polski. Urodził się 16 września 1896 roku w Krakowie, a jego życie zakończyło się 20 sierpnia 1972 roku w Londynie.

Był on pułkownikiem dyplomowanym z zakresu artylerii w Wojsku Polskim oraz Polskich Siłach Zbrojnych.

Życiorys

Mikołaj Łapicki, jeden z kluczowych postaci w historii polskiej artylerii, swoją edukację rozpoczął w Krakowie, gdzie studiował medycynę oraz aktywnie uczestniczył w działaniach Związku Strzeleckiego. Od grudnia 1914 roku do lipca 1917 roku służył w Legionach Polskich w 2 baterii 1 pułku artylerii, a 1 grudnia 1916 roku uzyskał awans na chorążego sanitarnego. Jego kariera militarna kontynuowała się po kryzysie przysięgowym, gdy został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii, wysyłając go na front włoski.

W okresie od listopada 1918 roku do lipca 1919 roku, Mikołaj pełnił służbę w 1 Krakowskim pułku artylerii polowej, zwalczając zagrożenia w obronie Lwowa oraz na terenach Małopolski Wschodniej, gdzie działał jako oficer baterii. W latach 1919–1924 był instruktorem w Obozie Szkoleniowym Artylerii, a 3 maja 1922 roku otrzymał stopień kapitana z datą senioralną na 1 czerwca 1919 roku, zajmując 135. pozycję w korpusie oficerów artylerii, z 1 pułkiem artylerii polowej Legionów jako oddziałem macierzystym.

W latach 1924-1927 dowodził zarówno baterią, jak i dywizjonem w 1 pułku artylerii polowej Legionów oraz w 16 pułku artylerii polowej. 31 marca 1924 roku awansował do stopnia majora, uzyskując 49. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W latach 1927-1929 Łapicki był słuchaczem Kursu Normalnego w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu z dyplomem naukowym oficera dyplomowanego, otrzymał przydział do W.S.Woj. na stanowisko asystenta.

2 grudnia 1930 roku Mikołaj uzyskał awans na podpułkownika ze starszeństwem z datą 1 stycznia 1931 roku, plasując się na 9. miejscu w korpusie oficerów artylerii. Następnie, pełnił funkcję kierownika katedry taktyki artylerii w Wyższej Szkole Wojennej. W latach 1934-1935 dowodził 7 dywizjonem artylerii konnej w Poznaniu oraz od 19 listopada 1935 roku dowodził 1 pułkiem artylerii lekkiej Legionów w Wilnie. Awans na pułkownika przypieczętował swoją karierę z datą 19 marca 1937 roku, z 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W listopadzie 1938 roku objął szefostwo sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił rolę szefa sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Po bitwie pod Kockiem znalazł się w niewoli niemieckiej, a po uwolnieniu pełnił służbę w dowództwie 5 Kresowej Dywizji Piechoty we Włoszech, a następnie ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie po demobilizacji osiedlił się w Londynie, gdzie zmarł.

Pośmiertnie, Mikołaj Łapicki otrzymał awans na generała brygady z datą senioralną na 3 maja 1972 roku, zostając tym samym uznany w korpusie generałów.

Ordery i odznaczenia

Mikołaj Łapicki był odznaczonym wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi i heroiczne czyny. Poniżej przedstawiamy listę honorowych odznaczeń, które otrzymał w trakcie swojego życia:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari,
  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 13749,
  • Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1922 roku),
  • Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937).

Przypisy

  1. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 455 .
  2. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  3. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  4. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 123.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 170.
  7. Rocznik oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 178, 798. [dostęp 22.06.2015 r.]
  8. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194.
  9. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 59.
  10. Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 373

Oceń: Mikołaj Łapicki

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:23