Józef Jaklicz

---

Życiorys

W 1913 roku Józef Jaklicz ukończył c. k. Gimnazjum III w Krakowie. Po maturze podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie aktywnie uczestniczył w działalności Drużyn Sokolich, co pokazuje jego zaangażowanie w życie społeczności narodowej. W sierpniu 1914 roku zaczął służbę w Legionach Polskich, dołączając do 3 pułku piechoty, gdzie stopniowo awansował na różne stanowiska, m.in. na dowódcę plutonu oraz adiutanta batalionu.

W trakcie swojej służby brał udział w wielu ważnych działaniach wojennych na frontach Karpacji, Besarabii oraz Wołynia. Jego umiejętności i zdolności wojskowe zostały docenione, stąd po utworzeniu Polskiego Korpusu Posiłkowego, przyjął tam role sztabowe, które pełnił aż do jego rozwiązania, a następnie wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej.

W roku 1918, po zakończeniu I wojny światowej, Jaklicz odnalazł się w Wojsku Polskim. Dowodził batalionem 36 pułku piechoty Legii Akademickiej podczas obrony Lwowa w listopadzie tego samego roku. Następnie pełnił dowodzenie nad połączonym pułkiem w grupie płk. Sikorskiego aż do marca 1919. W okresie od marca do grudnia 1919 był szefem sztabu 9 Dywizji Piechoty, a po pewnym czasie uczestniczył w II kursie wojennym Szkoły Sztabu Generalnego.

Jego kariera dowódcza kontynuowała się w czasie wojny z bolszewikami, gdzie pełnił rolę szefa sztabu 15 Dywizji Piechoty, a później dowódcy 25 pułku piechoty. W roku 1920, Jaklicz wyruszył do Francji na studia w École Superieure de Guerre, które kończył w 1922 roku. Po powrocie do Polski, w marcu 1923 roku, uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego i został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego, gdzie pełnił funkcję szefa aż do grudnia 1924 roku.

Później przez pewien czas był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej, a 30 czerwca 1927 roku awansował na stanowisko I oficera sztabu Inspektora Armii. Kolejne etapy jego kariery to dowodzenie 12 pułkiem piechoty w Wadowicach, a następnie kierowanie katedrą taktyki ogólnej w tej samej szkole. W grudniu 1934 roku, Jaklicz objął stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej w 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy.

W październiku 1935 roku został szefem Oddziału III Sztabu Głównego. Funkcję tę sprawował aż do marca 1939, kiedy to został mianowany na stanowisko II zastępcy szefa Sztabu Głównego. Obowiązki te pełnił do 18 września 1939 roku, kiedy to, po agresji ZSRR na Polskę, przekroczył granicę polsko-rumuńską. Przy współpracy z innymi oficerami, na podstawie ogólnych koncepcji marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, Jaklicz analizował możliwości strategiczne w kontekście planowanej obrony.

Po przekroczeniu granicy został internowany w Rumunii, skąd przedostał się do Francji, gdzie dowodził piechotą dywizyjną w 3 Dywizji Piechoty. Po upadku Francji, jego zadaniem stał się zarząd ewakuacji polskich żołnierzy, najpierw w Marsylii, a później w Grenoble. W okresie od grudnia 1942 do maja 1944 roku był zaangażowany w konspiracyjne dowodzenie Wojska Polskiego we Francji.

W maju 1944 roku Jaklicz przeniósł się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Centrum Wyszkolenia Piechoty oraz Inspektoracie Wyszkolenia Wojsk. Po zakończeniu działań wojennych w 1947 roku został zdemobilizowany i wrócił do Francji, gdzie spędził resztę swojego życia. Jego zasługi zostały docenione przez Naczelnego Wodza, generała broni Władysława Andersa, który mianował go generałem brygady, ze starszeństwem od 1 stycznia 1964 roku. Józef Jaklicz zmarł 3 lipca 1974 roku w Paryżu, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Les Champeaux w Montmorency.

Awanse

Józef Jaklicz miał zaszczyt przejść przez wiele etapów kariery wojskowej, co odzwierciedla jego liczne awanse. W ciągu swojej służby osiągnął szereg znamiennych stopni, które podkreślają jego umiejętności i zaangażowanie.

• chorąży (fähnrich) – 25 czerwca 1915,
• podporucznik (leutnant) – 28 kwietnia 1916,
• porucznik (oberleutnantauditor) – 1 listopada 1916,
• kapitan – 1918,
• major – 1919,
• podpułkownik – 1924,
• pułkownik – 1930,
• generał brygady – 1 stycznia 1964.

Ordery i odznaczenia

Józef Jaklicz, znany ze swoich zasług, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego znakomitym wkładzie w służbę wojskową oraz działalność na rzecz niepodległości. Oto lista odznaczeń, które otrzymał:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari przyznany w 1921 roku,
• Krzyż Niepodległości, nadany 7 lipca 1931 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 10 listopada 1928 roku,
• Krzyż Walecznych, któregokorea dostał pięciokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany dwukrotnie: 7 sierpnia 1928 roku oraz 18 lutego 1939 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, przyznana 12 maja 1936 roku,
• Odznaka Sztabu Generalnego,
• Order Krzyża Orła III klasy, nadany przez Estonię w 1937 roku,
• Kawaler Orderu Legii Honorowej, przyznany przez Francję z pozwoleniem z 1928 roku.

Każde z tych odznaczeń jest dowodem na jego odwagę i poświęcenie, które przyczyniły się do obrony i budowy wolnej Polski.

---

Oceń: Józef Jaklicz

---