Tadeusz Charzewski, znany również jako Kmita-Charzewski, był wybitną postacią w polskim systemie edukacji, a jego wkład w nauczanie niewątpliwie zasługuje na szczególne uznanie.
Urodził się 25 sierpnia 1892 roku w malowniczym Krakowie, gdzie spędził zarówno swoje dzieciństwo, jak i życie zawodowe. Jego śmierć miała miejsce 30 października 1924 roku, również w Krakowie.
Charzewski był nauczycielem, który na stałe zapisał się w historii gimnazjów przemyskich, gdzie z pasją uczył przedmiotów takich jak język polski oraz język francuski. Poza działalnością edukacyjną, był również autorem wielu artykułów, które dotyczyły polskiej literatury, wnosząc ważny wkład w jej popularyzację oraz analizę.
Życiorys
Tadeusz Charzewski był synem Konstantego, który pełnił funkcję urzędnika w Branicach. Jego edukacja rozpoczęła się w I Szkole Realnej w Krakowie, gdzie zdał maturę w 1909 roku i podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W jego planie nauczania znalazły się zajęcia z zakresu filologii polskiej oraz francuskiej, a także filozofii i estetyki. Charzewski, po zdaniu dodatkowego egzaminu maturalnego, od 1910 roku uczestniczył w zajęciach jako słuchacz nadzwyczajny, zaliczając dwa semestry z języków starożytnych. W 1913 roku uzyskał absolutorium.
W roku szkolnym 1913/14, pełniąc rolę „kandydata do stanu nauczycielskiego”, odbył praktykę w c. k. Gminazjum Realnym (IV.) w Krakowie, gdzie nauczał języka polskiego i francuskiego w klasie IVa, w wymiarze 6 godzin tygodniowo. Również w tym roku, postanowił ogłosić artykuł poświęcony postaci Józefa Korzeniowskiego na łamach „Nowej Reformy” (rocznik 32, nr 428) oraz złożył rozprawę doktorską zatytułowaną „Józef Korzeniowski jako estetyk”, napisaną pod opieką Ignacego Chrzanowskiego i obronioną 12 lipca 1916.
W wrześniu 1916 roku mianowano go zastępcą nauczyciela w Szkole Realnej w Krośnie, jednak wkrótce został powołany do wojska. Po zakończeniu służby, w grudniu 1917 r. objął posadę w Szkole Realnej w Śniatyniu, a miesiąc później przeniósł się do gimnazjum w Przemyślu na Zasaniu. W okresie zimowego półrocza 1918 był jednocześnie nauczycielem w I Gimnazjum w Przemyślu. W czerwcu 1919 roku kierował Okręgową Sekcją Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych, mając na względzie Przemyśl. Mimo, iż rozważano przeniesienie Charzewskiego do pracy w Wielkopolsce, ostatecznie lwowskie kuratorium zatwierdziło jego stanowisko nauczyciela w I Gimnazjum w Przemyślu.
Od roku szkolnego 1918/1919 podjął dodatkową pracę w Gimnazjum Żeńskim im. Marii Konopnickiej, gdzie prowadził kółko romanistyczne. Zainteresowania Tadeusza Charzewskiego obejmowały literaturę, muzykę oraz teatr. Publikował kilka artykułów, m.in. „Hugo Kołłątaj a liceum krzemienieckie” w „Bibliotece Warszawskiej” (1913, tom 2) oraz „Tristan et Iseut dans la littérature française du moyen-âge”. W 1923 roku, stworzył opracowanie dotyczące Anhellego Słowackiego, które wznowiono w Warszawie w 1927. Dodatkowo, pisał recenzje teatralne i muzyczne w „Ziemi Przemyskiej”, a wspólnie z Henrykiem Rose, nauczycielem z I Gimnazjum przemyskiego, zreżyserował szkolne przedstawienie „Pociesznych wykwintniś” Moliera w języku francuskim (10 i 11 czerwca 1922).
Ze względu na stan zdrowia, z początkiem marca 1924 roku, Tadeusz Charzewski udał się na urlop, jednak jego kuracja okazała się zbyt późna. Zmarł w Krakowie 30 października 1924 roku, mając jedynie 32 lata. Jego pogrzeb odbył się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w którym uczestniczyły delegacje nauczycieli oraz uczniów gimnazjów z Przemyśla.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Stefania Tatarówna | Aniela Dziewulska-Łosiowa | Józef Majer | Jan Kanty Jagła | Antonina Latinik-Rieger | Roman Ingarden | Juliusz Pryjma | Jan Kanty Krzyżanowski | Tadeusz Wojciechowski (historyk) | Adam Jelonek | Anna Brożek (filozof) | Danuta Boba | Antoni Czubryński | Wanda Wyhowska de Andreis | Tomasz Komornicki (gleboznawca) | Władysław Serczyk | Zbigniew Mirek | Antoni Weyssenhoff | Krzysztof Koper | Michał KorczewskiOceń: Tadeusz Charzewski