Jan Piotr Ziółkowski

---

Życiorys

Jan Piotr Ziółkowski po ukończeniu VIII Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego w Krakowie w wrześniu 1935 roku, rozpoczął swoją edukację wojskową w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W następnym roku, jego droga kontynuowała się w Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Został mianowany podporucznikiem na podstawie starszeństwa z 15 października 1938 roku, zajmując 108. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Po tym, powierzono mu dowództwo plutonu w 5 dywizjonie artylerii przeciwlotniczej w Krakowie.

W lutym 1939 roku przeniósł się do 15 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej w Katowicach-Wełnowcu, gdzie pełnił obowiązki dowódcy plutonu oraz adiutanta dywizjonu. Podczas tragicznych wydarzeń kampanii wrześniowej w 1939 roku, był odpowiedzialny za kierowanie 501 samodzielnym plutonem artylerii przeciwlotniczej, stacjonującym pod Pińczowem. Po dostaniu się 27 września 1939 do niewoli niemieckiej, zdołał jednak wkrótce uciec.

W czasie niemieckiej okupacji przebywał w Krakowie, pracując jako księgowy w Szkole Rzemiosł. Po wojnie, 20 maja 1945 roku, wstąpił do ludowego Wojska Polskiego i objął dowództwo plutonu w 4 samodzielnym dywizjonie artylerii przeciwlotniczej. Z dniem 25 października 1945 roku jego kariera nabrała tempa, kiedy to został dowódcą plutonu, a następnie baterii w 88 pułku artylerii przeciwlotniczej w Unieściu.

W 1948 roku, Ziółkowski pełnił funkcję szefa sztabu tego pułku przez trzy lata, a w 1951 roku już dowodził 88 pułkiem artylerii przeciwlotniczej. Od października 1953 był zastępcą dowódcy 16 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie, gdzie odpowiadał za zadania liniowe. Pełnił swą misję aż do 6 lipca 1957 roku, kiedy to objął obowiązki komendanta Oficerskiej Szkoły Artylerii Przeciwlotniczej, kontynuując swoja służbę do 28 lipca 1958 roku.

Pozostając w sferze edukacji wojskowej, został wysłany na studia do ZSRR, gdzie ukończył Dowódczą Akademię Artylerii we wrześniu 1959 roku. Po powrocie pełnił rolę zastępcy szefa Wojsk OPL Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W czerwcu 1963 roku powrócił do Koszalina, gdzie zajął się pracą w szkolnictwie, kierując Studium Wojskowym w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie.

Ścieżka kariery Jan Piotra Ziółkowskiego zakończyła się w czerwcu 1973 roku, kiedy przeszedł na emeryturę. W dalszym ciągu angażował się społecznie, szczególnie w organizacjach takich jak AZS oraz LOK w Koszalinie. Zmarł 13 stycznia 1996 roku, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się Cmentarz Komunalny w Koszalinie, gdzie został pochowany.

Ordery i odznaczenia

Jan Piotr Ziółkowski, w uznaniu swoich osiągnięć i zasług, został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami oraz odznaczeniami. Poniżej prezentujemy wykaz jego najważniejszych orderów i odznaczeń:

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• złoty krzyż zasługi,
• srebrny krzyż zasługi,
• medal „za udział w wojnie obronnej 1939”,
• złoty medal „za zasługi dla obronności kraju”,
• srebrny medal „za zasługi dla obronności kraju”,
• brązowy medal „za zasługi dla obronności kraju”,
• odznaka „zasłużony działacz LOK”.

---

Oceń: Jan Piotr Ziółkowski

---