Jerzy Stachowicz

---

Życiorys

Jerzy Stachowicz był dzieckiem Edmunda i Anieli. W latach 1980-1990 pełnił funkcję oficera w Wydziale Śledczym Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Krakowie, która w 1983 roku przekształciła się w Wydział Urzędów Spraw Wewnętrznych. W latach 1982–1983 podjął naukę w Studium Podyplomowym na Akademii Spraw Wewnętrznych.

Jako przedstawiciel Wydziału Śledczego Służby Bezpieczeństwa, Stachowicz miał pod swoją kontrolą dochodzenie związane z uziemieniem 30 autobusów krakowskiego MPK w nocy z 12 na 13 grudnia 1985 roku, co miało miejsce w dniu rocznicy wprowadzenia stanu wojennego. W trakcie prowadzonego śledztwa stosował brutalne metody, takie jak groźby i tortury wobec opozycjonistów, co doprowadziło do tragicznych skutków, w tym samobójstwa jednego z jego ofiar. Dwa lata później rozbił krakowski oddział radykalnej Liberalno-Demokratycznej Partii Niepodległość, która planowała przeprowadzenie akcji ulotkowej 1 maja i użycie gazu łzawiącego podczas wiecu organizowanego przez władze. Po zakończonym śledztwie, trojgu oskarżonym studentom zalecono leczenie psychiatryczne.

Po upadku komunizmu w 1989 roku, Jerzy Stachowicz kilkukrotnie przeszedł pozytywną weryfikację. W maju 2003 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Srebrnym Krzyżem Zasługi, doceniając jego znaczące zasługi w zapewnianiu bezpieczeństwa wewnętrznego kraju oraz wzorowe pełnienie obowiązków służbowych.

Na mocy wniosku posła Partii Demokratycznej Jana Widackiego, został zaproszony jako ekspert do komisji śledczej badającej naciski. Jego powołanie spotkało się z krytyką ze strony byłych opozycjonistów. W obliczu presji opinii publicznej, 20 maja 2008 roku, Stachowicz zrezygnował z przynależności do komisji.

Byli opozycjoniści, Krzysztof Bzdyl oraz Ryszard Bocian, złożyli wnioski do krakowskiego oddziału Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, dotyczące przestępstw komunistycznych, których dopuścił się Jerzy Stachowicz.

---

Oceń: Jerzy Stachowicz

---