Andrzej Nałęcz-Korzeniowski

Wojsko i służby mundurowe

Andrzej Nałęcz-Korzeniowski był polskim artystą plastykiem, który zdobył szereg zaszczytów w trakcie swojego życia. Urodził się 9 listopada 1892 roku, a swoją działalność artystyczną oraz wojskową łączył przez całe życie.

W czasie II Rzeczypospolitej, Nałęcz-Korzeniowski był majorem dyplomowanym piechoty w Wojsku Polskim. Działał nie tylko w roli żołnierza, ale również jako twórca, co czyni go postacią wyjątkową w historii Polski.

Niestety, jego życie zakończyło się 13 listopada 1931 roku w Nicei, pozostawiając po sobie dziedzictwo zarówno w sztuce, jak i w wojskowości.

Życiorys

Andrzej Nałęcz-Korzeniowski rozpoczął swoją drogę edukacyjną, studiując prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W młodości zaangażował się w działalność Polskich Drużyn Strzeleckich. Już 1 sierpnia 1914 roku dołączył do drużyny strzeleckiej, która w tamtych czasach operowała na równi z oddziałem partyzanckim. Jego zaangażowanie w ruch patriotyczny oraz działalność werbunkowa stanowiły istotny element tamtego okresu. Po utworzeniu Naczelnego Komitetu Narodowego, został członkiem Departamentu Wojskowego i aktywnie uczestniczył w politycznych przedsięwzięciach Polskiej Organizacji Narodowej.

W dniu 9 października 1914 roku, w Jakubowicach, awansował na podporucznika. Następnie służył w I Brygadzie Legionów, gdzie pełnił rolę kierownika kancelarii. Z biegiem czasu został oficerem w referatach operacyjnym oraz personalnym. Po dymisji Józefa Piłsudskiego we wrześniu 1916 roku, Nałęcz-Korzeniowski przeszedł do sztabu pod dowództwem pułkownika Edwarda Śmigłego-Rydza, gdzie awansował na dowódcę plutonu 3 kompanii 1 pułku piechoty, a później na adiutanta pułku.

Na stopień podporucznika kancelaryjnego mianowano go z dniem 1 listopada 1916 roku. W dniu 12 kwietnia 1917 roku objął służbę w Komendzie I Brygady Legionów Polskich. Po powstaniu Polskiego Korpusu Posiłkowego, część żołnierzy została zwolniona, w tym Nałęcz, który 15 września 1917 roku został skierowany na kurs dla oficerów rezerwy pod Triestem. W dniu 10 grudnia tego samego roku przydzielono go do 20 pułku piechoty armii austriackiej w Tarnowie.

28 czerwca 1918 roku opuścił służbę wojskową z powodu problemów zdrowotnych związanych z dziecięcą gruźlicą kości. Po zwolnieniu zgłosił się do Polskiej Organizacji Wojskowej i szybko został mianowany dowódcą krakowskiej kompanii akademickiej. Wkrótce przeniesiono go do Warszawy, gdzie pełnił rolę oficera do zleceń w Komendzie Naczelnej. Po roku 1918 Nałęcz-Korzeniowski zyskał status jednego z najbardziej zaufanych adiutantów marszałka Piłsudskiego, kierując jednocześnie Gabinetem Ministra Spraw Wojskowych.

Od 3 listopada 1922 roku do 15 października 1923 roku uczestniczył w II Kursie Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego. 31 marca 1924 roku, z datą 1 lipca 1923 roku, awansował na majora, zajmując 37 lokatę w korpusie oficerów piechoty. Od 31 grudnia 1924 roku przez sześć miesięcy pozostawał w stanie nieczynnym, mieszkał w Warszawie na ulicy Koszykowej 67/12.

W grudniu 1925 roku Nałęcz-Korzeniowski był w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W 1928 roku przebywał w Wojskowym Biurze Historycznym, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. W listopadzie 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych. Dnia 31 lipca 1931 roku, ponownie przeniesiono go w stan nieczynny, tym razem z prawem do dyspozycji Ministra Spraw Zagranicznych, który powierzył mu funkcję polskiego konsula w Nicei.

Nałęcz-Korzeniowski zmarł nagle 13 listopada 1931 roku w wieku zaledwie 39 lat. Pochowany został 14 grudnia 1931 roku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 26-1-17/18). Dnia 14 grudnia 1931 roku, pośmiertnie awansowano go na podpułkownika ze starszeństwem na dzień 1 stycznia 1932 roku w korpusie oficerów piechoty.

Fascynujący jest także jego wkład w kulturę i publikacje. Był autorem karty tytułowej do pierwszego numeru „Wiarusa Baonowego”, który ukazał się w maju 1915 roku. Czasopismo to zwane było periodykiem ilustrowanym i było skierowane do żołnierzy walczących na froncie. Cztery miesiące później, brał udział w projektowaniu odznak legionowych, w tym majora, podpułkownika i pułkownika.

Ordery i odznaczenia

Andrzej Nałęcz-Korzeniowski był odznaczonym bohaterem, który w swoim życiu otrzymał liczne nagrody i medalowe wyróżnienia za swoją odwagę i zasługi. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych odznaczeń:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 20 stycznia 1931 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 10 listopada 1928 roku,
  • Krzyż Walecznych, przyznany mu trzykrotnie,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej z Francji,
  • Krzyż Oficerski Orderu Lwa Białego, przyznany w Czechosłowacji w 1928 roku.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: KORZENIOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
  2. Odznaczenia czeschosłowackie dla polskich oficerów. „Kurjer Warszawski : wydanie poranne”. s. 4.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 245.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 451.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 355.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 120, 171.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 15.12.1931 r., s. 397.
  8. Pogrzeb ś.p. adiutanta marszałka Piłsudskiego, Dziennik Łódzki nr 89 15.12.1931 r., s. 2.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 32 z 02.04.1924 r., s. 169.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 128 z 06.12.1924 r., s. 722.
  11. Lista oficerów SG 1925, s. 10.
  12. Wykaz Legionistów.
  13. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
  14. M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. Lista starszeństwa 1917, s. 69, 86.

Oceń: Andrzej Nałęcz-Korzeniowski

★★★★★
Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:15