Krzysztof Polonek

---

Życiorys i działalność solistyczna

Krzysztof Polonek przyszedł na świat w 1978 roku w Krakowie. Można powiedzieć, że muzyka była w jego życiu od zawsze, głównie dzięki matce, pianistce Barbarze Polonek, która pełniła rolę adiunkta na Akademii Muzycznej w Krakowie, oraz ojcu, Zdzisławowi Polonek, altowioliście, który pracował w tej samej instytucji, zanim podjął pracę w renomowanej orkiestrze Berliner Philharmoniker. Już w wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach pod okiem swojego ojca, co zapoczątkowało jego muzyczną karierę.

Kontynuując edukację, związał się z Julius-Stern-Institut, gdzie kształcił się pod okiem prof. Tomasza Tomaszewskiego, ówczesnego koncertmistrza w orkiestrze Deutsche Oper. Po ukończeniu nauki w „Canisius-Kolleg” w Berlinie w 1997 roku, Krzysztof rozpoczął studia na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie, znów pod okiem prof. Tomaszewskiego. W 2001 roku zakończył studia, a następnie z powodzeniem przeszedł na mistrzowskie studia podyplomowe (Konzertexamen) w tej samej instytucji.

W 2002 roku kontynuował naukę w Musikhochschule Lübeck, gdzie zdobył wykształcenie w zakresie studiów podyplomowych I stopnia (Aufbaustudium) pod opieką prof. Thomasa Brandisa. Rok 2006 przyniósł mu nie tylko zakończenie studiów II stopnia (Solistenklasse Konzertexamen) z najwyższą oceną, ale także umożliwił mu dalszy rozwój kariery.

W 2012 roku Krzysztof Polonek uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Tematem jego pracy doktorskiej była analiza rozwoju techniki gry na skrzypcach w kontekście klasycyzmu do I połowy XX wieku, z uwzględnieniem kompozycji Ludwiga van Beethovena, Karola Lipińskiego, Maurice’a Ravela oraz Eugèna Ysaye’a. Dalszy rozwój kariery przyniósł mu w 2019 roku stopień doktora habilitowanego na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu.

Już w wieku 13 lat wystąpił jako solista z orkiestrą, wykonując z zespołem Capella Cracoviensis Koncert g-moll na skrzypce i orkiestrę Maxa Brucha. Jego działalność solistyczna zaczęła się intensyfikować w trakcie studiów, gdy miał okazję występować z takimi orkiestrami jak Filharmonia Krakowska, Filharmonia Opolska, Capella Cracoviensis, Cappella Bydgostiensis, Filharmonia Baden-Baden, Staatsorchester Frankfurt (Oder) oraz Filharmonia Lubecka (Lübecker Philharmoniker).

Nieustannie poszerzając swoje horyzonty, Brał udział w wielu festiwalach, zarówno w Polsce, jak i w innych krajach, w tym Festiwalu Muzyka w Starym Krakowie, Festiwalu Organowym w Tyńcu, Śląskim Festiwalu Muzycznym oraz Festiwalu Wiolinistyki im. Bronisława Hubermana. Jego wszechstronny talent przeniósł go również na międzynarodowe kursy muzyczne prowadzone przez wybitnych profesorów, w tym Zakhar Bron, Ivry Gitlis, Krzysztof Węgrzyn, Rainer Kussmaul i Kurt Sassmannshaus podczas Aspen Music Festival w Stanach Zjednoczonych.

W ramach swojej działalności artystycznej zdobył stypendia Fundacji Seymour Obermer w Szwajcarii oraz Ferenc-Fricsay-Gesellschaft w Berlinie. Dzięki konkursowemu wemrażeniu m.in. w fundacji muzyki kameralnej Villa Musica w Nadrenii-Palatynacie, Krzysztof miał przyjemność występować z artystami takimi jak Menahem Pressler. W sezonie 2001/2002 zyskał możliwość korzystania z mistrzowskiego instrumentu z XVIII wieku, będącego dziełem włoskiego lutnika Santo Seraphina, co dodatkowo wzbogaciło jego doświadczenie jako muzyka.

Polonek nie ograniczał się jedynie do występów na żywo; dokonał także wielu nagrań dla berlińskiego radia SFB, Deutschlandfunk oraz Deutschlandradio, co miało kluczowe znaczenie dla jego kariery. Będąc współzałożycielem Fundacji im. Szymona Goldberga, Krzysztof angażuje się w promowanie i wspieranie działalności artystów, zarówno młodych, jak i dojrzałych, realizując cele takie jak organizacja koncertów, kursów mistrzowskich, unikalna wypożyczalnia instrumentów oraz pomoc finansowa dla artystów.

Działalność kameralistyczna

W 2004 roku, wraz z wiolonczelistkąKatarzyną Polonek oraz pianistką Eriko Makimurą, Krzysztof Polonek stworzył zespół BEROLINA Trio, który obecnie funkcjonuje jako Berlin Piano Trio. Po czterech latach działalności, w 2008 roku, stanowisko pianistki zajmowane przez Eriko Makimurę przejął na stałe Nikolaus Resa.

W latach 2006–2011 zespół odbył studia w solistycznej, podyplomowej klasie kameralistyki pod okiem prof. Markusa Beckera w Hochschule für Musik und Theater Hannover. W tym czasie Krzysztof Polonek równocześnie kontynuował swoją edukację w European Chamber Music Academy. Należąc do ECMA, miał możliwość kształcenia pod największymi autorytetami w dziedzinie muzyki, takimi jak Hatto Beyerle, Shmuel Askenasi, Johannes Meissl, Avedis Kouyoumidjian, Ferenc Rados, Anner Bylsma, Philip Müller oraz Christoph Richter.

Zespół koncertował w wielu prestiżowych miejscach, m.in. na Festiwalu Śląskim w Brzegu, na Festiwalu Muzyka w Starym Krakowie, podczas Max Reger Tage w Weiden, a także występował w Królewskiej Operze w Kopenhadze, w Mozartssal w Hamburgu, w Filharmonii Berlińskiej oraz w Filharmonii Bydgoskiej. Ich obecność na scenach takich jak Regent Hall w Londynie, gmach NOSPR w Katowicach, czy w wiedeńskim Konzerthausie świadczy o ich uznaniu na międzynarodowej scenie muzycznej.

Dodatkowo, w 2002 roku Krzysztof Polonek założył w Dreźnie zespół kameralny „Cameleon Ensemble”, złożony z solistów orkiestry Filharmonii Drezdeńskiej. Zespół ten charakteryzował się zmiennymi składami, występując zarówno jako trio, kwartet czy kwintet fortepianowy, jak również jako kwartet smyczkowy.

Działalność orkiestrowa

W trakcie swojej edukacji w liceum Krzysztof Polonek miał zaszczyt pełnić rolę koncertmistrza w szkolnej orkiestrze smyczkowej, gdzie jego umiejętności muzyczne mogły się rozwijać. Jego talent nie przeszedł niezauważony, co zaowocowało uczestnictwem w działaniach ogólnoniemieckiej orkiestry, skierowanej do najzdolniejszej młodzieży, znanej jako Bundesjugendorchster.

Jego profesjonalna kariera jako muzyka orkiestrowego zaczęła się w 2001 roku, kiedy to po ukończeniu dwumiesięcznego stażu w renomowanej orkiestrze Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, objął stanowisko drugiego koncertmistrza grupy I skrzypiec w orkiestrze Deutsche Oper Berlin, gdzie pracował pod batutą Christiana Thielemanna. W latach 2002–2004 pełnił funkcję koncertmistrza grupy II skrzypiec w prestiżowej orkiestrze Filharmonii Drezdeńskiej, prowadzonej przez Rafaela Frühbecka de Burgos.

Od 2004 roku Polonek związany był z berlińską orchestra Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, gdzie miał przyjemność pracować jako prowadzący II skrzypiec pod dyrekcją Marka Janowskiego. Kluczowym momentem w jego karierze nastąpił w 2009 roku, kiedy to po wygraniu prestiżowego konkursu stał się członkiem orkiestry Berliner Philharmoniker, grając w grupie pierwszych skrzypiec pod dyrekcją legendarnym Sir Simona Rattle’a. W 2019 roku jeszcze raz potwierdził swoje umiejętności, gdy został mianowany koncertmistrzem tej orkiestry.

Polonek jest niezwykle aktywnym muzykiem, jego działalność orkiestrowa obejmuje około 100 koncertów w ciągu roku, które odbywają się w różnych zakątkach świata. Podczas swojej kariery miał przyjemność grać pod batutą takich dyrygentów jak: Claudio Abbado, Sir Simon Rattle, Christian Thielemann, Daniel Barenboim, Bernard Haitink, Kurt Masur, Zubin Mehta, Seiji Ozawa, Riccardo Muti, Mariss Jansons, Gustavo Dudamel, Stanisław Skrowaczewski, Walerij Giergijew, Andris Nelsons, Marek Janowski, Nikolaus Harnoncourt i wielu innych znaczących dyrygentów.

Jako solista, Polonek występował z wieloma sławnymi muzykami, takimi jak Krystian Zimerman, Daniel Barenboim, Piotr Anderszewski, Radu Lupu, Frank Peter Zimmermann, Anne-Sophie Mutter, Steven Isserlis, Yo-Yo Ma, Lang Lang, Danił Trifonow, Isabelle Faust, Daniel Müller-Schott, Pinchas Zukerman, Emanuel Ax, Rafał Blechacz, Cecilia Bartoli, Renée Fleming, zdobijając uznanie w kręgach międzynarodowej muzyki klasycznej.

Nie można pominąć także jego udziału w projektach kameralnych, w tym w kameralnej orkiestrze smyczkowej Philharmonische Virtuosen Berlin, Philharmonic Camerata oraz Berliner Barock Solisten, co jeszcze bardziej wzbogaca jego muzyczną biografię.

Działalność pedagogiczna

Od momentu, gdy rozpoczął studia doktoranckie na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, Krzysztof Polonek angażuje się w działalność pedagogiczną na tej uczelni. Od 2021 roku pełni rolę pedagoga w Akademii im. Herberta von Karajana, która działa przy Filharmonii Berlińskiej. W swojej pracy nauczania prowadzi klasę skrzypiec na Międzynarodowym Kursie Muzycznym w Opolu.

W 2007 roku był jurorem Międzynarodowego Konkursu „Hugo-Distler-Ehrung” w Strausbergu koło Berlina. W 2012 roku zasiadał w jury konkursu kameralnego, Kammermusikwettbewerb der Alice-Samter-Stiftung, zorganizowanego w Universität der Künste w Berlinie. Ponadto, dwukrotnie miał zaszczyt brać udział w jury Ogólnopolskiego Cieszyńskiego Konkursu Skrzypcowego, w latach 2016 oraz 2018.

W 2017 roku, współpracując z Katarzyną Polonek oraz Marcinem Sikorskim, prowadził sympozjum i warsztaty pt. „Safety last” (Artur Schnabel), które dotyczyły elementu ryzyka jako twórczego czynnika interpretacyjnego w kontekście publicznych prezentacji dzieł muzycznych. Te wydarzenia miały miejsce w Filharmonii Berlińskiej na początku 2017 roku.

Latem 2018 roku, podczas Międzynarodowego Kursu Muzycznego w Opolu, wygłosił wykład poświęcony problemom związanym z fizjologią i wykonawstwem przy użyciu smyczka. W 2012 roku, w wytwórni płytowej Deutsche Grammophon, wydano płytę DVD zatytułowaną „Karajan – The Second Life”, w której w formie wywiadu, Krzysztof Polonek wypowiadał się obok znanych artystów, takich jak skrzypaczka Anne-Sophie Mutter i śpiewaczka Brigitte Fassbaender, na temat twórczości dyrygenta Herberta von Karajana.

Oprócz tego, prowadzi wywiady dla internetowej platformy koncertowej Digital Concert Hall, która jest częścią Fundacji Berliner Philharmoniker. Dotychczas miał okazję rozmawiać z wieloma wybitnymi artystami, takimi jak Antoni Wit, Piotr Anderszewski, Marek Janowski oraz Krzysztof Urbański.

Kalendarium nagród

W bogatym dorobku artystycznym Krzysztofa Polonka znajduje się wiele prestiżowych nagród, które potwierdzają jego wysokie umiejętności i znaczenie w świecie muzyki. Oto kluczowe osiągnięcia w formie kalendarium.

• 2010: zdobycie III nagrody (I i II nie przyznano) oraz nagrody publiczności podczas Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej imienia J. Haydna w Wiedniu, reprezentując Berlin Piano Trio,
• 2009: triumf w postaci nagrody Prix Marguerite Duetschler na konkursie „Sommets Musicaux” w Gstaad, również z Berlin Piano Trio,
• 2007: uzyskanie I nagrody oraz nagrody publiczności na Europejskim Konkursie Muzyki Kameralnej w Karlsruhe, w składzie Berlin Piano Trio,
• 2007: I nagroda oraz Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie, z Berlin Piano Trio,
• 1996: I nagroda przyznana na ogólnoniemieckich przesłuchaniach Bundeswettbewerb Jugendmusiziert w Mannheim,
• 1994: zdobycie III nagrody na ogólnoniemieckich przesłuchaniach Bundeswettbewerb Jugendmusiziert w Osnabrück.

Wybór dorobku fonograficznego

W dorobku fonograficznym Krzysztofa Polonka można znaleźć wiele interesujących projektów, które pokazują jego szerokie możliwości artystyczne oraz współpracę z innymi utalentowanymi muzykami.

• 2020: Zarębski, Brahms z Katarzyną Polonek, Marcinem Sikorskim, Maciejem Buczkowskim i Ignacym Miecznikowskim (w trakcie procesu wydawniczego),
• 2020: Debussy, Franck, Fabiańska-Jelińska z Katarzyną Polonek, Nikolausem Resą i Marcinem Sikorskim (w trakcie procesu wydawniczego),
• 2019: Geliebte Clara, Liebste Clara! z Brahms Piano Quartett – na żywo z Filharmonii Opolskiej (wyd. QBK),
• 2016: Dvořák. Brahms z Berlin Piano Trio (wyd. QBK),
• 2015: Beyond the Tango z Berlin Piano Trio (wyd. Rime Records),
• 2015: IPPNW-Benefizkonzert für Flüchtlinge z Berlin Piano Trio oraz Christianem Brücknerem – na żywo z Filharmonii Berlińskiej (wyd. IPPNW-Concerts),
• 2013: Berolina Trio – The Berlin Piano Trio z Berlin Piano Trio – na żywo z Berlińskiej Filharmonii (wyd. prywatne),
• 2010: Beethoven: Koncert potrójny z Berolina Trio (późniejsze Berlin Piano Trio) i orkiestrą Musikkollegium Winterthur pod dyrekcją Douglasa Boyda (wyd. CLAVES).

Każda z tych produkcji ilustruje nie tylko umiejętności artysty, ale także jego zaangażowanie w promowanie muzyki klasycznej.

---

Oceń: Krzysztof Polonek

---