Alfred Halban, urodzony 22 września 1865 roku w Krakowie, to postać, która odegrała istotną rolę w polskiej historiografii prawnej. Jego wkład w rozwój nauki o prawie jest nieoceniony.
Halban zmarł 26 września 1926 roku we Lwowie, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wpływa na badania historycznoprawne do dzisiaj.
Życiorys
Alfred Halban był znaną postacią w polskim środowisku akademickim i prawnym. Był synem Leona Blumenstocka, który był profesorem medycyny sądowej od 1892 roku. Ponadto, Alfred Halban miał brata, Henryka, i był ojcem Leona.
Swoją edukację rozpoczął w Krakowie, gdzie ukończył gimnazjum. Kontynuował studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie obok Władysława Abrahama i Oswalda Balzera uczestniczył w seminarium kierowanym przez Michała Bobrzyńskiego. W 1887 roku uzyskał stopień naukowy, a dwa lata później, w 1889, habilitował się w zakresie prawa kościelnego. W 1890 roku został docentem na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Na początku swojej kariery zawodowej Alfred Halban pracował w administracji oraz skarbowości państwowej. W 1894 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a dwa lata później, w 1896, na profesora zwyczajnego prawa niemieckiego oraz historii ustroju Austrii na Uniwersytecie w Czerniowcach. W 1898 roku objął stanowisko dziekana wydziału. W roku 1900 był inicjatorem utworzenia Domu Akademickiego w Czerniowcach. W 1905 roku został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie prowadził nowo utworzoną katedrę prawoznawstwa porównawczego.
Halban był aktywny również w życiu politycznym i społecznym. W okresie 1904−1910 pełnił funkcję posła na Sejm Krajowy Bukowiny, a w latach 1908−1914 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji. Dodatkowo w latach 1911−1918 zasiadał w austriackiej Radzie Państwa. W 1909 roku wstąpił do wydziału Towarzystwa Prawniczego we Lwowie, a w 1910 roku został zastępcą członka Wydziału Stronnictwa Prawicy Narodowej.
Podczas I wojny światowej zorganizował w Wiedniu trzy polskie gimnazja przeznaczone dla polskiej młodzieży przebywającej w tym mieście. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Halban zasiadał w Sejmie Ustawodawczym (1919−1922) oraz był aktywnym członkiem Klubu Pracy Konstytucyjnej. Ponadto, odgrywał rolę rektora Uniwersytetu Lwowskiego.
Alfred Halban zmarł, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze PAS IIIa-zach-3.
Ordery i odznaczenia
Alfred Halban, znany ze swojej działalności, otrzymał szereg zaszczytnych nagród i odznaczeń za swoje osiągnięcia. Poniżej przedstawione są niektóre z nich:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
- Order Korony Żelaznej III klasy, nadany w Austro-Węgrzech w 1905 roku.
Przypisy
- Lista Pamięci - In memoriam - Uniwersytet Jagielloński [online], in-memoriam.uj.edu.pl [dostęp 23.06.2020 r.]
- Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926 r., s. 15.
- Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920 r., s. 288.
- Trzecie walne zgromadzenie Stronnictwa Prawicy Narodowej: odbyte w dniu 7.05.1910 r. w sali Rady powiatowej w Krakowie / Stronnictwo Prawicy Narodowej, Kraków 1910 r., s. 34.
- Kronika. Towarzystwo Prawnicze we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 35 z 14.02.1909 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Tadeusz Lehr-Spławiński | Leopold Infeld | Janina Oszast | Maria Irena Mileska | Zofia Libiszowska | Grażyna Trzeciak | Kazimierz Jarmundowicz | Henryk Markiewicz | Adam Bielański (chemik) | Jacek Mulak | Krzysztof Polonek | Bonawentura Maciej Pawlicki | Marek Eminowicz | Adam Bochnak | Karol Estreicher | Edmund Bulanda | Piotr Bartynowski | Sara Szenirer | Fryderyk Zoll (młodszy) | Andrzej BetlejOceń: Alfred Halban