Piotr Łukasz Bartynowski, urodzony 15 października 1795 roku w Krakowie, zmarł 23 grudnia 1874 roku w tym samym mieście. Był znaczącą postacią w dziedzinie prawa, pełniąc funkcję profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego kariery akademickiej towarzyszyły również funkcje administracyjne: od 1853 do 1860 roku był kuratorem uczelni, a w latach 1860-1861 piastował stanowisko rektora.
Oprócz pracy na uczelni, Bartynowski aktywnie uczestniczył w życiu politycznym. Był posłem wirylistą na galicyjski Sejm Krajowy I kadencji, co podkreśla jego znaczenie nie tylko w akademickim, ale także w społecznym życiu regionu.
Życiorys
Piotr Bartynowski to postać, która pozostawiła trwały ślad w historii prawa i nauki w Polsce. Jego edukacja odbywała się w prestiżowych miastach, takich jak Kraków, Berlin oraz Wrocław. W 1817 roku rozpoczął swoją karierę jako praktykujący prawnik w Krakowie, a cztery lata później, w 1821, objął stanowisko sędziego.
W 1825 roku uzyskał stopień doktora praw, co pozwoliło mu na dalszy rozwój kariery akademickiej. Rok później, w 1826, został nominatą na dożywotniego prokuratora w Trybunale, co było znaczącym wyróżnieniem. W 1829 roku objął katedrę prawa rzymskiego i został wybrany jako przedstawiciel uniwersytetu do Senatu Rządzącego Wolnego Miasta Krakowa.
Jego praca w Senacie przyniosła mu jeszcze większe uznanie, a w 1833 roku został senatorem oraz prezesem trybunału. Kolejny krok w jego karierze miał miejsce w 1842 roku, gdy objął stanowisko prezesa sądu apelacyjnego. W 1848 roku miał kluczową rolę jako przewodniczący komitetu zajmującego się reorganizacją sądów.
Po wielu latach aktywności zawodowej, w 1855 roku Bartynowski zakończył swoją działalność jako prezes sądu, pozostając w tej instytucji jako pierwszy radca. Został wyróżniony tytułem radcy dworu, co dobitnie podkreśla jego znaczenie w systemie prawnym. W 1862 roku przeszedł na emeryturę, co już wkrótce ukoronowane zostało odebraniem Orderu Leopolda.
Piotr Bartynowski był również zaangażowany w działalność naukową, będąc członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Po utworzeniu Akademii Umiejętności w 1872 roku, zyskał status członka korespondenta tej prestiżowej instytucji. W 1829 roku ożenił się z Teodorą Kostecką, córką uznanego archeologa i profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Po długim i owocnym życiu, Piotr Bartynowski został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze LC, w północnej części tego zaszczytnego miejsca. Dodatkowo, zasługi Bartynowskiego dla społeczności lokalnej przejawiają się w jego roli starszego w Arcybractwie Miłosierdzia oraz w Banku Pobożnym, gdzie odegrał istotną rolę w działalności charytatywnej i wsparciu społeczności.
Przypisy
- Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 23.10.2018 r.
- Kronika miejscowa i zagraniczna. Kraków Czas 24.12.1874 r. nr 294 s. 3
- Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993 r. ISBN 83-7059-052-7
- Lista pamięci UJ. Prof. Piotr Łukasz Bartynowski [online], www.uj.edu.pl
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Edmund Bulanda | Karol Estreicher | Adam Bochnak | Marek Eminowicz | Bonawentura Maciej Pawlicki | Krzysztof Polonek | Alfred Halban | Tadeusz Lehr-Spławiński | Leopold Infeld | Janina Oszast | Sara Szenirer | Fryderyk Zoll (młodszy) | Andrzej Betlej | Irena Celej | Włodzimierz Ptak | Kazimierz Kowalski (zoolog) | Jan Kanty Steczkowski (1923–2016) | Arnold Bolland | Leon Chwistek | Janusz ZakrzewskiOceń: Piotr Bartynowski