Stanisław Wilczyński (major)

---

Życiorys

Stanisław Wilczyński przyszedł na świat 15 marca 1894 roku w Krakowie, jako potomstwo Aleksandra. Po wybuchu I wojny światowej, postanowił wstąpić do Legionów Polskich, gdzie pełnił służbę w 2 pułku piechoty w ramach II Brygady. Równocześnie uczestniczył w kursie w legionowej Szkole Chorążych. Jego kariera wojskowa nabrała tempa 1 maja 1916 roku, kiedy to został mianowany chorążym piechoty, a z początkiem nowego roku – 1 stycznia 1917, uzyskał awans na podporucznika piechoty.

Po kryzysie przysięgowym, związał się z 2 pułkiem piechoty Polskiej Siły Zbrojnej, który 15 maja 1918 roku przekształcił się w 8 pułk piechoty Legionów. W wyniku rozkazu Rady Regencyjnej z 12 października, awansowano go do stopnia porucznika piechoty. Po zakończeniu wojny i w momencie odzyskania przez Polskę niepodległości, zdecydował się na służbę w Wojsku Polskim, co skutkowało awansem do stopnia kapitana piechoty.

W 1923 roku zajmował stanowisko pełniącego obowiązki komendanta w Kadry Batalionu Zapasowego 20 pułku piechoty w Krakowie. Z kolei w 1924 roku swoje obowiązki wykonywał w 82 pułku piechoty w Brześciu. 1 grudnia 1924 roku dokonano jego awansu do stopnia majora, z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 roku, w korpusie oficerów piechoty. 22 maja 1925 roku został przeniesiony do 83 pułku Strzelców Poleskich w Kobryniu, gdzie objął dowództwo II batalionu.

W 1928 roku przeszedł weryfikację w korpusie oficerów piechoty, zdobywając lokatę 78. W tym okresie dowodził II batalionem w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju. Wkrótce potem, z przyczyn administracyjnych, został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI. Z dniem 30 listopada 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku, pozostał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V, będąc „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”.

Po II wojnie światowej, Stanisław Wilczyński osiedlił się na stałe w Wielkiej Brytanii. Ostatecznie zmarł 21 czerwca 1971 roku, a jego ostatecznym miejscem spoczynku stał się cmentarz Rakowicki w Krakowie, gdzie spoczywa w kwaterze XVB-WSC-8.

Ordery i odznaczenia

Wielkie osiągnięcia Stanisława Wilczyńskiego w ramach jego służby wojskowej zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami. Oto lista jego najważniejszych wyróżnień:

• krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4882,
• krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• krzyż Niepodległości, który otrzymał 17 września 1932 roku,
• krzyż Walecznych, przyznany mu czterokrotnie.

---

Oceń: Stanisław Wilczyński (major)

---