Karol Kurek


Karol Kurek, który przyszedł na świat 4 listopada 1895 roku w Krakowie, jest postacią, której losy splatają się z dramatem II wojny światowej. Jako podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, w znaczący sposób przyczynił się do historii militarnej swojego kraju.

W tragicznych okolicznościach, zginął w 1940 roku w ZSRR, stając się jedną z licznych ofiar zbrodni katyńskiej, która dotknęła wielu polskich żołnierzy i ich rodzin. Przez swoją służbę i poświęcenie, Karol Kurek pozostaje symbolem odwagi i determinacji w obliczu brutalnej rzeczywistości wojny.

Życiorys

Karol Kurek, syn Piotra i Rozalii z Pancków, miał brata, Jalu Kurka, znanego polskiego literata. W swoim życiu ukończył Gimnazjum św. Anny, a następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak akademickie plany przerwał wybuch I wojny światowej. Wkrótce po tym został powołany do armii austriackiej, a w 1915 roku ukończył szkołę oficerską.

Karol Kurek uzyskał awans na stopień podporucznika, który nadano mu z datą 1 sierpnia 1916 roku, w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jego jednostką macierzystą był pułk piechoty nr 13, gdzie służył jako dowódca plutonu i kompanii, walcząc na frontach rosyjskim oraz włoskim. Po zakończeniu działań wojennych postanowił powrócić na studia, jednak nagłe przemiany polityczne w kraju zmusiły go do kolejnej przerwy. W 1919 roku znów wyruszył na front, gdzie jako dowódca kompanii 24 pułku piechoty brał udział w walkach na terenie Ukrainy.

W kwietniu 1924 roku przydzielono go do Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmnie, gdzie objął stanowisko dowódcy 2 kompanii szkolnej, pozostał przy tym oficerem nadetatowym 24 pułku piechoty. Krótko potem, w grudniu tego samego roku, przeniesiono go do 25 pułku piechoty w Piotrkowie na stanowisko kwatermistrza. 23 grudnia 1927 roku również doszło do jego przeniesienia do kadry oficerów piechoty, z zastrzeżeniem, że przekazano go do dyspozycji ministra skarbu. 5 listopada 1928 roku został dowódcą baonu podchorążych rezerwy piechoty nr 10 w Gródku Jagiellońskim. Kolejne przeniesienia do 1 Morskiego batalionu strzelców w Wejherowie oraz do 71 pułku piechoty w Zambrowie miały miejsce w latach 1931 i 1935.

Od 23 września 1937 roku do lata 1939 Karol Kurek kierował Okręgowym Urzędem Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Łodzi. Sytuacja zmieniła się drastycznie w drugiej połowie 1939 roku, gdy został aresztowany w okolicach Lwowa. Jego pierwszym miejscem uwięzienia były Przemyślany, a następnie w styczniu 1940 roku przewieziono go do więzienia Brygidki we Lwowie, a później do Zamarstynowskiego. W trakcie pobytu w tym więzieniu, Kurek odmówił wzięcia udziału w zorganizowanej przez współwięźniów ucieczce, podjętej przez piec i komin, co wykazało jego wiarę w respektowanie konwencji wojennych.

Na początku lutego 1940 roku został wysłany do obozu w Starobielsku. Rodzina posiada anonimową kartkę z 1945 roku, która stwierdza, że w 1940 roku Kurek był widziany w okolicach Smoleńska, maszerujący pod eskortą Rosjan w kierunku Katynia. W „Indeksie Represjonowanych”, tom VI – Aresztowani w rejonie Lwowa i Drohobycza, Karol Kurek figuruje na stronie 179 z sygnaturą „U-1611”. Jego nazwisko znalazło się również w dokumentach Stowarzyszenia Rodzina Katyńska (Sekcja Poszukiwań), gdzie jest zarejestrowany pod nr 55/5-27 oraz na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej. Ostatecznie został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, który został otwarty w 2012 roku.

Awanse

Karol Kurek osiągnął znaczące awanse w swoje karierze wojskowej, które dokumentują jego postępy oraz dedykację.

  • kapitan – nadany z dniem 1 czerwca 1919,
  • major – uzyskany 31 marca 1924 z datą starszeństwa z dnia 1 lipca 1923 oraz 69 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty,
  • podpułkownik – 23 stycznia 1929 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 oraz 33 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty.

Ordery i odznaczenia

Karol Kurek został uhonorowany wieloma odznaczeniami i medalami za swoje zasługi w czasie służby wojskowej. Jego osiągnięcia zostały docenione przez różne instytucje oraz rządy, a poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego odznaczeń:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4692 (1921),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928),
  • Krzyż Walecznych,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Odznaka za Rany i Kontuzje,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry),
  • Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry),
  • Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry),
  • Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry).

Każde z tych odznaczeń świadczy o bohaterstwie i poświęceniu Karola Kurka, a także o jego wspaniałej służbie wojskowej.

Przypisy

  1. a b c d Karol Kurek [online], Muzeum Polskich Formacji Granicznych [dostęp 05.07.2022 r.]
  2. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi około podniesienia bezpieczeństwa granic”.
  3. Dekret Wodza Naczelnego L. 3390 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1608)
  4. Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie, Zeszyty Katyńskie (nr 4), Warszawa 1994, str. 50
  5. Banaszek, Roman i Sawicki 2000, s. 167.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 06.02.1935 r., s. 3.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 330.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 332.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r., s. 364.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 127 z 04.12.1924 r., s. 714.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 42 z 29.04.1924 r., s. 243.
  12. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918, s. 314.
  13. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918, s. 484.

Oceń: Karol Kurek

Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:9